Huisstijl heeft iets van je eigen ego strelen. Binnen de organisatie omdat er getracht wordt iedereen zich deel te laten voelen van een grote familie, met als effect dat men zich meer betrokken voelt en dus harder werkt voor het wel en wee van de familie.

Naar buiten toe dient de huisstijl om jezelf een smoel te geven. Iets van ‘Kijk, dit zijn wij’. En dat alles in de hoop dat anderen je waarnemen. Je voor serieus aanzien. Genegen zijn om zaken met je te doen voordat je nog maar één snipper van bewijs hebt gepresenteerd dat je ook iets kunt.

Huisstijl is een speeltje van p.r.-lieden en communicatie ‘deskundigen’. Geblazen lucht waarmee goud geld verdiend wordt. Zoals wel vaker: iedereen doet mee want niemand wil achterblijven. Voor ‘loser’ worden aangezien.

Zo ook deze gemeente. Bij de krachtenbundeling van Leidschendam en Voorburg in 2002 kwam er een huisstijl. Vormgegeven middels een blauw-groene ‘driehoek’ opgebouwd uit mensen. Dit logo kwam op alle publieke uitingen van de gemeente zoals briefpapier, enveloppen, auto’s, werkkleding en het servies op het Raadhuis.

Nu deugt het beeldmerk echter niet meer volgens ‘de deskundigen’. ‘De huisstijl moet de visuele basis voor de corporate identity van de gemeente zijn. De huidige huisstijl reflecteert niet de kernwaarden van de gemeente en de veelzijdigheid en diversiteit van de kernen Leidschendam, Stompwijk en Voorburg’ heet het in goeroe-taal.

Bovendien is de genoemde driehoek ‘qua vormgeving is ongeschikt voor digitale representatie. En dat vraagt om een modernisering van de huisstijl naar een betere digitale toepasbaarheid en daarmee herkenbaarheid’.

Ach, ach, ach, wat een geloof in eigen kunnen. Leidschendam-Voorburg zou niet meer ‘herkenbaar’ zijn zonder een nieuw beeldmerk? Qua inwonertal nummer 47 van Nederland. Gelegen direct naast de stad waar de koning woont en het parlement zetelt. Kom op zeg.

Nu is er door de gemeente een bureau ingeschakeld dat de nieuwe huisstijl moet ontwerpen. Medio 2019 moet men daarmee klaar zijn. Voor het ontwerp en de introductie ervan is, schrik niet, 100.000 euro uitgetrokken. Dat is een ‘voorzichtige inschatting van de kosten, gebaseerd op een eerste verkenning van vergelijkbare trajecten bij andere gemeenten’.

Nu zit  deze gemeente in financiële problemen. Er moet bezuinigd worden om uit de rode cijfers te komen. Dat is het besteden van minstens een ton aan uiterlijk vertoon van de gemeente wel het laatste wat een weldenkend mens zou doen.

Zo niet op het Raadhuis waar men er overigens tegelijkertijd geen moeite mee heeft de lasten voor de inwoners te verhogen.

Om de kosten te drukken ‘wordt het aantal gemeentelijke uitingen teruggebracht’, zo deelt het Raadhuis mee. Navraag leert dat het servies dat binnenshuis gebruikt wordt, niet wordt stukgeslagen omdat er een andere huisstijl nodig is. Wat een opluchting.

Hoe dan ook, het blijft een onzinnige operatie. Ingegeven door droomdenken. En dan te bedenken dat de gemeente ook nog een stadswapen heeft. Gebruik dat dan! Wat draagt nog beter je identiteit uit dan zo’n wapen? Of is ook dat niet ‘digitaal’ genoeg?

Voor de goede orde nog dit: aandacht verdien je door je prestaties. En als mensen hun arbeidsmoraal moeten halen uit het al dan niet drinken uit een kopje met het beeldmerk van de werkgever erop is er maar één oplossing: ontslaan die lieden.