Deze week een opvallend berichtje uit het Brabantse land gelezen: klanten en supermarkten voeren oorlog met elkaar. In het dorp zijn twee supers gevestigd. Nu was een derde van plan zich daar ook te vestigen. Een bouwplek was snel gevonden. Maar nu komt het: de twee al gevestigde zaken zagen het helemaal niet zitten dat er concurrentie kwam. En dus wisten ze het gemeentebestuur zo te bewerken, dat de komst van winkel nummer drie werd verhinderd. Iets, waar de bevolking het helemaal niet mee eens is. Er kwam een oproep tot een totale boycot van de twee grootgrutters. En nu gaat men massaal naar een ander stadje om daar de inkopen te doen. Hebben die twee super kruideniers lekker helemaal geen klanten.

Opeens zag ik een overeenkomst met onze gemeente. Nog maar een paar jaar terug wilde een bekende supermarkt zich vestigen in de vroegere winkel van Peter Ivens aan het eind van de Herenstraat, onder de Utrechtsebaan. Dat was helemaal tegen de zin van de twee supers, die al in het Huygenskwartier – dat toen geloof ik nog gewoon Oud-Voorburg heette – zaten. Ze stapten op de toenmalige wethouder af. Of hij wel wist dat één van de twee supers net een deal met de gemeente ging sluiten om nog groter te groeien? En dat de ander, een kleine dochter van de Zaanse moeder- terstond zou vertrekken? Binnen een paar dagen was er een noodverordening. Geloof het of niet: de derde winkel mocht er niet komen.

Alleen kwamen hier geen klanten in opstand. Inwoners van Leidschendam-Voorburg zijn veel te slim om in de truc van zo’n gemeente bobo en twee supermarkten te trappen. Het zou toch niet waar zijn? Het was waar. Aan de kop van de Herenstraat zit nu een andere herenmodezaak. En de bewuste super is nooit naar onze gemeente gekomen. En komt waarschijnlijk ook nooit meer. Wat dat betreft kunnen we hier nog wat leren van die mensen uit dat Brabantse plaatsje.