In de politiek is het woord ‘motie’ een begrip. Het is een stuk papier waarop, na een inleiding en een aantal overwegingen, een formeel voorstel wordt gedaan. Dat wordt bekrachtigd met een handtekening, soms van meerdere personen afkomstig uit dezelfde politieke groepering, of uit meerdere partijen.
Als de motie wordt aangenomen wordt verwacht dat het voorstel ook wordt uitgevoerd door, bijvoorbeeld, de regering, gedeputeerde staten of B&W. Anders heeft het immers niet zo veel zin het voorstel op deze officiële manier tot uitdrukking te brengen. Dan zou betrokkene net zo goed even de telefoon kunnen pakken of een mail sturen.
Waarom begin ik er over? Eind vorig jaar nam de gemeenteraad een motie aan waarin werd gesteld dat Park Sytwende ’s avonds en ’s nachts weer op slot moest. Net zoals tot voor een aantal jaren gebeurde. Daarvoor was destijds een beveiligingsfirma ingehuurd door de gemeente. Dat kostte plots te veel (22.000 euro per jaar) dus werden de heren bedankt en bleef het park voortaan dag en nacht open.
Geen goed idee dus. Hangjongeren namen bezit van het park. Drankmisbruik, vandalisme, drugs deden hun intreden. Kortom: ellende. Geen wonder dat de bezorgde gemeenteraadsleden, opgejut door roerige buurtbewoners, het park weer veilig willen hebben.
Alleen voeren B&W die wens niet uit. Zogenaamd vanwege geldgebrek. Nu is er een omslachtig traject gestart waarin overleg met buurtbewoners centraal staat. Aan een viertal bijeenkomsten zijn al duizenden euro’s besteed, onder meer aan overuren van het betrokken leger ambtenaren. De inzet is vooral: wat kunnen de omwonenden zelf doen om de problemen de baas te worden.
Toen een voorname ambtenaar onlangs op een bijeenkomst de vraag kreeg voorgelegd waarom de motie voor sluiting niet gewoon werd uitgevoerd, kwam er een uiterst merkwaardige reactie: een motie was niet meer dan het uitdrukken van een ‘gevoel’. Een uitleg die staatsrechtelijk kant noch wal raakt.
Met ‘gevoelens’ hoeven ze bij de gemeente kennelijk geen rekening te houden. Tenzij het een eigen gevoel is, dan moet alles in beweging worden gezet om daaraan zo snel mogelijk gehoor te geven. Maar dat terzijde. Het ‘gevoel’ van de gemeenteraad doet er dus niet toe. Zelfs niet als dat ‘gevoel’ ook bestaat bij fracties die de regerende coalitie vormen.
Ik heb het ‘ gevoel’ dat de gemeenteraad, de omwonenden van het park, en eigenlijk alle inwoners van de gemeente, niet erg serieus worden genomen op het Raadhuis. Tijd voor een nieuwe motie. Alhoewel, die zal wel dezelfde behandeling krijgen. Gevoelloos dus.
