Er bestaan in Nederland geen normen voor laagfrequent geluid van windmolens. Volgens de rijksoverheid zijn de regels uit de Wet geluidhinder voldoende om op te treden.

Dat heeft het lid van gedeputeerde staten van Zuid-Holland, mevrouw Adri Bom-Lemstra, provinciale staten laten weten.

Er zijn ook geen wettelijke afstandsnormen voor een windmolen tot bestaande bebouwing als het gaat om geluidhinder of slagschaduw, aldus de gedeputeerde.

De zaak is actueel omdat inwoners van het Zeeheldenkwartier sinds de komst van de windmolen langs de A4, op het CEVA-terrein, last hebben van geluidhinder en slagschaduw.

Inzake geluid wordt in Nederland gewerkt met een gemiddeld geluid op de gevel. De norm is dan 47 decibel gemiddeld voor dag, avond en nacht, gedurende langere tijd. ’s Nachts mag de geluidbelasting hoogstens 41 decibel zijn als gemiddelde over alle nachten in een jaar.

Wat slagschaduw betreft  is er een maximum gesteld van 20 minuten per dag bij een gemiddeld van 17 dagen per jaar.

Volgens deskundigen heeft laagfrequent geluid een effect op de gezondheid en het welzijn van mensen. Als gezondheidseffecten worden genoemd: vermoeidheid, hoofdpijn, concentratieverlies, stress en een verstoorde nachtrust.

Het geluid van windmolens wijzigt van zoeven overdag tot een meer ritmisch zoeven, zwiepen dan wel stampen in de nacht.

In Denemarken bestaat wel een norm voor laagfrequent geluid (10-160 hertz) van windturbines. Dit ligt op 20 decibel binnen en 25 decibel buiten. Dat is ruwweg de helft van de Nederlandse normen. (foto Charles Groeneveld)