De Vereniging Vrienden van Vlietland, de Vogelwerkgroep Vlietland, de Werkgroep Milieubeheer Leiden en de Beheerscommissie Vogelplas Starrevaart willen een onafhankelijk en openbaar onderzoek naar de gang van zaken rond de baggerstort in Vlietland. Al een aantal jaren woedt er een discussie over de weigering van Gedeputeerde Staten (GS) om bij natuur- en recreatiegebied Vlietland en de Vogelplas Starrevaart een geluidscherm langs de A4 te bouwen. Een groot deel van Provinciale Staten (PS), de gemeenten Leidschendam-Voorburg en Voorschoten en verschillende natuur- en milieu- en bewonersorganisaties willen, dat het provinciebestuur zijn afspraken nakomt en het geluidsscherm dus neerzet.

Eén van de argumenten van GS om geen scherm aan te leggen houdt in, dat de aanleg daarvan betaald zou worden uit de opbrengsten van het verwerken van grond en bagger in de Meeslouwerplas in Vlietland. En volgens GS was er onvoldoende aanbod van grond en ontbrak het dus aan opbrengsten voor de aanleg van het geluidsscherm. Vlietnieuws heeft daar vorige week over bericht.

Bij de vier natuur- en milieuorganisaties heeft zich de grondmarktdeskundige Aad den Draak gemeld, die in 2010 – 2012 voor de provincie Zuid-Holland de directie heeft gevoerd over een aantal baggerwerken in de provincie en de verwerking van grond en bagger in de Meeslouwerplas. BAM Wegen zou voor de verwerking in de Meeslouwerplas zorgen. In een schriftelijke verklaring stelt de heer Den Draak, dat er in 2010 – 2014, en zelfs tot en met 2017, meer dan voldoende aanbod van grond en bagger was, maar dat BAM voor het storten daarvan in de Meeslouwerplas veel te hoge prijzen rekende, zodat het voor de aanbieders zelfs goedkoper was hun materiaal per boot naar Gelderland en zelfs naar Limburg af te voeren. Later liet BAM Wegen zelfs gratis grond storten in Vlietland alsmede asbesthoudende bagger.

BAM had zulke vrijheden, omdat de provincie in een overeenkomst met dat bedrijf een (voor derden geheimgehouden) bepaling had opgenomen, dat de overeenkomsten dus ook de daarin overeengekomen prijzen konden worden aangepast als gewijzigde en onvoorziene omstandigheden daarom zouden vragen. Die bepaling stond volgens Den Draak niet in de aanbestedingsstukken en had dus ook niet mogen worden opgenomen in de daaropvolgende afspraken met BAM. De overheid hoort bij openbare aanbestedingen namelijk voor een gelijk speelveld te zorgen.

De provincie heeft BAM bevoordeeld door na de openbare aanbesteding een afspraak met dat bedrijf te maken waar andere ondernemingen eventueel ook wel van hadden willen profiteren. Dit zorgde voor een ongelijk speelveld. Daarmee handelde de provincie dus (ook volgens haar eigen adviseurs) in strijd met de wet, onrechtmatig. Dat GS telkens hebben beweerd dat er onvoldoende grondaanbod was, staat op zeer gespannen voet met de werkelijkheid. GS hebben de provinciale volksvertegenwoordigers herhaaldelijk onvolledig en onjuist geïnformeerd.