,,Den Haag, het Buitenhof, door de eeuwen heen verzamelplaats voor boeren, burgers en buitenlui, altijd wel wat te doen. ’s Lands bestuur zetelt hier en als jongen van gewone komaf, kon/kan je daar nog wel eens voorname lieden tegen het lijf lopen. Zo hadden/hebben ze wat te vertellen en zo weer helemaal niets. Zoals van Oldenbarnevelt, wiens welbespraakte hoofd voor de bijl ging en in het rieten mandje viel, na een haarfijne slag van de beul. Of de broertjes de Wit die, op een steenworp afstand van het Buitenhof, door een joelende massa Hagenezen werden gelyncht. Het lynchen is verleden tijd -stel je voor- Mark, in zijn blote kont, ondersteboven aan een paal, neen dat kan echt niet meer.

Geluncht wordt er op deze plek nog wel. Bij de haringtent ben ik een heuse toeristische attractie, ik neem één van mijn meest folkloristische houdingen aan: pens vooruit, hoofd in het nekkie, haring er boven, huig open en laten zakken, deze zilte lekkernij. Onder het slaken van bewonderende kreetjes maken mensen met spleetogen snapshots en doet de euforie mijn aandacht verslappen.

GODVER de GODVER….. (om met Jacobse en van Es te spreken), na een veren-schicht is mijn watertandende delicatesse verdwenen. Alleen wat uitjes op mijn kin, de plaksel van het haringstaartstuk tussen duim en wijsvinger en een drietal dwarrelende donsveertjes, zijn stille getuigen van mijn gevoelig verlies. Onder de buik van een kleptomanische kokmeeuw door zie ik de  afstand tussen mij en mijn gekaapte, gekaakte haring groter worden.

M’n mond blijft open, nu van verbazing. De boeren, burgers, toeristische buitenlui en meeuwen lachen en schreeuwen, net als een paar honderd jaar geleden, tijdens de lynchpartijen.

Meeuwen en Hagenezen: de schrandere oogopslag is hetzelfde, niets ontgaat ze, ok behalve bovenstaande haringkaap bij deze Hagenees dan. Trots paraderen ze zij aan zij op dit Buitenhof, borst vooruit, grote bek en schijt aan alles.”

(Tekst: Mink Out. Meer: www.conck.nl)