,,Tis mijn vrije avond, nog even naar de winkel waar mijn snertbuurman wacht met wat spullen van Ali Baba voor weinig. Hij is net als ik altijd gehaast. Na ‘t bekijken van het moois dat een oer-vervuilende boot binnenbracht even een moment van rust. ,,Die proefbiertjes staan nog in de koelkast” herinner ik hem terwijl ik, vanonder mijn wenkbrauwen, duivels glimlachend naar hem opkijk. En dan die reactie waarvan een ieder weet dat hij garant staat voor gezelligheid en achteraf min of meer wat spijt: “Nou, eentje dan”.

Als bij toverslag staan vier smaken van hetzelfde merk voor ons en schenken we de eerste klokkend leeg, rijk-romig schuim zwelt kalm en veelbelovend aan tot de rand van de bolvormige pootglazen. Proosten en wijs kijken. ,,Half gefilterd, licht troebel!” Bom er boven en ruiken: ,,Mmmmmm, hop en vanille.” ,,Ja, zoiets???”

Met een forse slok de mond spoelen, ook onder de tong en langs de binnenkant van de lippen: ,,Zoho, ik proef een zacht zuurtje van grapefruit en een tintelend bittertje spartelt bij de afdronk, smaak blijft mooi hangen, top bier.” ,,Ja uhhh, nou je het zegt, inderdaad??”

Na een paar verzwelgende klokken staan vier inhoudsloze flesjes met een wel erg leeg gevoel enorm boventallig te zijn. ,,Nog één blikje Cliff Richardsap, negen procenter, slaap je lekker op!” ,,Nou vooruit dan!” De kurk is van de fles, het wachten gestopt, het stoppen verdwenen. Het totaal assortiment passeert de revue, konen kleuren rood, dubbelde tongen geven nog slechts een troebele beschrijving.

Dit gelegenheidspanel doet de wereld en zichzelf een enorme dienst. Ze offeren zich op voor een groter doel en glijden af naar een zekere staat van beneveldheid, tis overigens erg gezellig.

Als ik afdaal in de bedwelmende oceanen der speciaalbieren en tsunami’s godendrank mijn huig belten denk ik weer terug aan de definitie die mijn oude huisbaas annex kroegbaas, wijlen Ton Swinters aan dit vruchtwater gaf:  ,,Tis gewoon sopwater met alcohol en als je er genoeg van doorslikt word je er starnakel dronken van”……… Zo te voelen had hij gelijk.

(Tekst: Mink Out. Meer: www.conck.nl)