Als ik met gevaar voor eigen leven op een wankele barkruk nog even de sneeuwmachines bijvul rennen de eerste kinderen voor het discofeestje van Vileine, Nico en Aydin de ruimte in. De meisjes zijn vooral bezig mooi te zijn, ze dansen koket en fijn. De mannetjes stappen binnen vol bravoure, hoort er bij, tis geen tour.

Eerst even op speelse wijze wat regels: niet naar buiten, niet op de toiletten hangen, niet slopen, lege flesjes naar de bar, er zijn oordopjes en…… mijn naam is niet meneer maar Mink of DJ Leesbril.

De statie portretten volgen, de eerste met schattig zwaaien, de tweede met de middelvinger omhoog, vanaf nu hoor ik er helemaal bij. Verzoekjes mogen ze zelf achter de disco in tikken, bij het weggaan: ,,hoe heet je?” En een high five maakt vrienden for life.

Muziek op standje 5 maar toch een meisje met handjes op de oortjes.In de disco prop ik, na toestemming, schuimdopjes in haar gehoorgangen, apetrots stort ze zich zonder ruis weer in het jolig feestgedruis.

Een moeder: ,,meneer, er zijn kinderen (waarschijnlijk dat van haar) die niet tegen dat flitslicht kunnen”, ,,tja mevrouw, tis een disco, ‘t wordt lastig, geef een zonnebril, de rest vindt het echt prachtig.”

Ze dansen en springen ‘Van links naar rechts’, na vijf keer gewacht te hebben moet dan toch dát nummer……… ‘Drank en drugs’.

Ik draai het vaak tenzij ouders anders aangeven wat ik ergens toch ook weer flauw vind. Ik maak wel zo’n opvoedkundig praatje dat drank en drugs niet goed voor je zijn maar dat het ritme gewoon top is. Dit soort nummers zijn, denk ik, de eerste tekenen van het choqueren der opvoeders, zo van dit is onze generatie, we komen er aan.

Die andere klapper: ‘Kind van de duivel’ moet natuurlijk ook. Drie vriendinnen zitten, hun oren angstig dicht geklemd, zusterlijk naast elkaar, ik neem ze apart en begin over het oordoppen verhaal.

,,DJ leesbril, niet het geluid maar er zijn kinderen die in God geloven.” Ik sta perplex, stamel iets van dat ze dat ‘Kind van de duivel’ niet al te serieus moeten nemen, het verwijt glijdt niet van hun gezichten.

En 1, 2, 3, in Godsnaam de sneeuwkanonnen aan, kan dat voor allemaal?

Ieder zoals beloofd een shampoohoofd, het brengt een hoop kabaal maar tis altijd leuk zo’n kinderdisco in de feestzaal.

(Tekst: Mink Out. Meer:  www.conck.nl)

Socials

vlietnieuwsfacebookOp Facebook

vlietnieuwtwitter Op Twitter