Nieuwjaarsreceptie bij de gemeente Leidschendam-Voorburg. Bij binnenkomst worden we verwelkomd door een zwaaiende bode, we moeten rechtsaf. Symbolisch? Neen, daar zijn de rekken voor de jassen. Zoals altijd te weinig, dan maar op de grond. In de centrale hal van het Raadhuis komen we terecht in een heuse geluidsstorm. Overal pratende, nou ja, bijna schreeuwende mensen. Boven, op de overloop probeert een orkestje het geheel te overstemmen.

Opeens wordt het doodstil. De burgemeester maakt zich op voor zijn Nieuwjaarstoespraak. Vol spanning wordt richting microfoon gekeken. Gaat de burgervader iets vertellen over de schade rond de jaarwisseling in deze gemeente? Of richt hij zijn pijlen op de veroorzakers van de vele autobranden. Misschien wel de brug over de Vliet, of vormt de steeds sterker wordende omarming -of is het verwurging- van buurgemeente Den Haag het centrale onderwerp?

Niets van dat. Onze eerste burger houdt het bij wat algemeenheden en zaken waarover het parlement en niet deze gemeente gaat. Verder kiest hij veelal het woord ‘Samen’.  Net als dat hij aangeeft zowel Montesquieu en Einstein te kennen. Over medezeggenschap van de burgers, het thema van 2019, geen woord. Wel een voornemen om dit jaar bij heel veel clubs en organisaties die iets voor de samenleving betekenen op visite te gaan. Veel van hen zijn overigens ook op deze receptie aanwezig… Verder vertelt de goede man wat over de festiviteiten rond 75-jaar bevrijding. En wenst iedereen het allerbeste.

In 2020 geen dappere uitspraken over opdringerige buren, geen stellingname over vuurwerk, geen mening over de problemen rond de woningbouw, geen hint naar de gemeenteraad, niks van dat. Tja zo kun je alleen maar het beste voor 2020 en deze gemeente hopen.