Zoals eerde gemeld opende in oktober 1976 Theater de Tobbe de deuren aan de Badhuislaan 7. Het toenmalige bestuur bestond uit penningmeester Frits den Haring, voorzitter Eduard van Putten, programma coördinator Paul Maas, secretaris Berry Went en techneut Ron Brinks. Allen Voorburgers destijds.

Voor de invulling van de jazzprogrammering was in die beginjaren incidenteel Arie van Breda verantwoordelijk (op de foto met zijn platenverzameling). Incidenteel omdat het om 2 tot 3 optredens per seizoen ging. In die beginjaren het kwartet van de pianisten Frans Elzen en Rob Agerbeek en dat van vibrafonist Carl Schulze. Entree in die jaren Fl. 5,00.

De Tobbe kreeg, mede door Arie van Breda, een naam in radioland mede door de uitstekende akoestiek van het ‘vestzaktheater’. Een compliment voor de vrijwilligers die hadden gezorgd voor de inrichting. Zowel de AVRO als de NCRV gingen in overleg met de Tobbe om live radio-opnames mogelijk te kunnen maken.

Interessant voor de Tobbe want buiten de drankjes voor de musici en technici geen kosten voor de stichting en veel gratis publiciteit. Recette voor de omroep maar die betaalden wel de musici en de hotelkosten. Daar moest wel het een en ander voor gebeuren qua stroomvoorziening, het binnenbrengen van dikke kabels mogelijk maken en ook parkeerplaats voor de grote vrachtwagen(s) van toen nog de Nederlandse Televisiestichting (NTS) die de geluidsregistraties verzorgden.

Dat lukte allemaal en daardoor kon de Tobbe hele grote jazzmusici presenteren. Dat waren eind jaren 70 ondermeer pianist Dick Welstood, tenorist Arnet Cobb, altist Sonny Stitt en mondorgelvirtuoos Toots Thielemans. Sonny Stitt is met zijn meer dan 100 albums één van de productiefste jazz-saxofonisten. Hij werd ook wel The Lone Wolf genoemd omdat hij altijd onderweg was. Uiteraard was de Tobbe met die grote jongens telkens uitverkocht maar met maximaal 114 zitplaatsen was dat al snel het geval.

Soms werden deze musici ondergebracht bij Hotel restaurant Canterbury op de Parkweg waar nu Grieks restaurant Kreta is gevestigd. Hotel is misschien wel wat teveel gezegd, ze hadden 6 kamers. Sonny Stitt hebben we na zijn optreden met twee man in een taxi naar het hotel moeten brengen. Er was geen geen lift, we hebben hebben hem de trap op geholpen. Er was ons van te voren door zijn impresariaat gevraagd hem geen alcohol te schenken. Niet zo’n beste naam op dat vlak vermoedelijk. Hij kwam echter binnen en het eerste dat hij vroeg ,,can i have a double brandy.” Niemand van ons durfde zo’n grote jazzcoryfee dat te weigeren met het de mogelijke risico’s. Zijn optreden was overigens fenomenaal, heb het hem vergeven. Niet oud geworden. Hij overleed in 1982 op 58 jarige leeftijd.

Als je geheugen verder in het jazzverleden duikt kom je langzamerhand meer Voorburgse namen tegen die iets met jazz hadden. Zoals Fred Korsman (zie foto) in jazzland Freddy Sax genoemd was een alom geprezen rietblazer hoewel hij er niet van hoefde te leven. Hij speelde onder meer in de band van Tony Sherman, een Antilliaanse soulzanger en die van gitarist Franky Douglas die jazz vermengde met Afrikaanse en Caribische invloeden. Geboren in de Haagse Schilderswijk maar Fred had jarenlang een kunsthandel en lijstenmakerij aan de Koningin Julianalaan 120 Voorburg. Was in latere jaren ook regelmatig te gast in de Tobbe als bezoeker. Weet dat hij in elk geval nog op 82 jarige leeftijd (2017) op het podium heeft gestaan.

Over die latere jazzjaren in Voorburg een volgende aflevering meer.

(Tekst Paul Beijerling)