Liep mijn café uit en dacht: eindelijk erkenning, keek om me heen, buren applaudisseerden uit ramen en vanaf balkons, waarlijk een hart onder de riem, echt top, dank hiervoor. Mis, deze staande ovatie (met lege handen) was blijkbaar niet aan mij geadresseerd maar aan de zorg bij welke deze eer ook meer past.

Wellicht keek mijn buurvrouw (een eerste hulp-verpleegster) mee. Voor hetzelfde geld kan ík het schudden wanneer een intensive-care-bed nodig is, badend in de saamhorigheid om me heen, klapte ik driftig mee met in mijn borst dat jubelend gevoel van gelukzaligheid.

Hebben wij ook is een keer echte massa ellende, hoe ga je er mee om?

Ben aan de verbouwing begonnen die ik een week voor mijn vakantie gepland had, kan maar gebeurd zijn, anders hik je er zo tegen aan. Ga ik mooi eind juli al weg……..weg? Dat zal nog wel eens niet door kunnen gaan, nou ja wat interesseert het me eigenlijk, als we er maar een beetje heel doorheen komen, slaan we een jaartje over, ook best.

Het heeft wat weg van dat 40-45 gevoel -denk ik- iets waar je niets aan kan doen, gewoon wrong time, wrong place, straten lijken anders. De eerste dagen voelde ik live de somberheid die ik herken van foto’s uit oorlogstijd, alleen in kleur, met andere kleren en zo, maar ‘t went. Men staat weer, net als toen, bij winkels in de rij, niet voor een paar aardappelen of wat margarine maar voor een blowtje, bij sommigen wellicht ook iets uit de categorie levensmiddelen?

Laat je niet gek maken, kalmte kan je redden, er komt wel weer een andere tijd, pak een boek, maak een wandeling in de natuur, behang een kamer, praat met buren, doe boodschappen voor dat mensje op de hoek en/of drink een bakkie met haar, haal je oude racebaan van zolder, waan je Jos Verstappen, winnaar van de GP 2020 op Zandvoort met een beker van Bernhard en juich in je eigen verwarmde huis.

We gaan gewoon met gepaste houding en zonder paniek de rit uitzitten, geniet van de dingen waar je gewoonlijk aan voorbij gaat. En dan ff die prangende vraag aan die éne hamsteraar die vast ook dit stukje leest: ‘waarom toiletpapier?’ (De moppen ken ik al).

(Tekst: Mink Out. Meer: www.conck.nl Illustratie: 1929 The Chess Players van John Lavery)

 

Socials

vlietnieuwsfacebookOp Facebook

vlietnieuwtwitter Op Twitter