Tijdens het boodschappen doen zet ik mijn motor altijd ‘onder de Haagsche toren’. Terwijl ik opstapte om op te stappen zag ik Job, schoolvriend en net zo’n vastgeroeste binnenstadbewoner als ik, sprak de gek. Na wat oude koeien uit de sloot te hebben gehaald spreekt hij: ,,let op, bij genoeg concentratie lukt het echt.” Hij sluit de ogen en doet zijn armen over elkaar, de concentratie is enorm. ,,Er gebeurt niks” mompel ik droog. ,,Stil nou, het heb effe tijd nodig.”

Na een minuut of drie wil ik weer wat zeggen maar dan………….. Job komt enkele centimeters los van de grond, aanvankelijk wat instabiel maar al snel hangt hij een meter of drie boven me. Hij opent zijn ogen en roept schaterlachend ‘uit de hoogte’: ,,wat vind je er van, gaaf hé, ik doe het nu al een paar weken, het gaat steeds beter.” Ik hou mijn hart vast. Rechtstandig zweeft hij verder omhoog. ,,Let op Mink.” Daar gaat hij al kopjeduikelend rond de kerktoren. Onderwijl ontstaat een opstootje van mensen die met open monden dit spektakel volgen.

Ook ik weet niet wat ik zie en denk te dromen, knijp mezelf in mijn arm, blauwe plekken als onomstotelijk bewijs van life entertainment.

,,Kom, we gaan helemaal naar boven” schreeuwt hij me toe en zoef, alsof hij in de glazen lift van het Strijkijzer staat, schiet hij omhoog.

Ik ren de St. Jacob in, waar net een spirituele beurs met catering plaatsvindt, 321 treden omhoog naar de lantaarn (het bovenste stuk).

Amechtig naar lucht happend kijk ik uit het rode luikje. Maar wie ik zie, niet Job, het was een fijne gozer. ,,Hiero Mink, boven je.” Ik kijk omhoog en zie hoe hij, nog steeds zwevend, de ooievaar met een knipoog een joviale boks op de snavel geeft.

Onder me hoor ik het krijsend stemgeluid van Riek, de vrouw van Job, haar krulspelden nog in. ,,Je zou het niet doen Job, naar beneden!!!”

Uit het raampje naast me steekt een politiecap. ,,Heeft u hier een vergunning voor?” vraagt hij Job. ,,Vergunning????”

Hij belooft niet meer aan zo’n bevlieging toe te geven om te ontkomen aan een bekeuring met negen euro administratiekosten:-(.

Dus vanaf maandag jl. kunt u helaas geen getuige meer zijn van Job ’s risicovol vermaak. Wel jammer want wellicht denkt u nu dat ik dit verhaal van kunst en vliegwerk uit mijn duim gezogen heb.

(Tekst: Mink Out. Meer: www.conck.nl)