‘In het nieuws Corona met de voor en tegenstanders van het gevoerde beleid, jeugd  die zich in meerdere steden misdraagt, economische drama’s onder de detaillisten, wereld politiek die bol staat van de tegenstellingen tussen de welvarende landen en de derdewereldlanden en last but not least het milieu.
Ik vraag mij af of we het nu moeilijker hebben dan een eeuw geleden. En wie is nu verantwoordelijk voor alle problemen ? Wie zou het moeten oplossen, of wie kan het oplossen. Is er één oplossing per probleem ?

Uiteindelijk kies ik er voor deze overwegingen te parkeren en te kijken wat ik er aan kan doen. De conclusie is dat ik overal wel iets aan kan doen. Zo is het verstandig om mee te veren met het beleid van onze overheid. Niet dat ik er blij mee ben, doch ik heb niet de expertise om er weerwoord op te geven. Ik ben niet bij machte om alle jeugd te berispen dus beperk mij tot mijn kinderen, kleinkinderen en die van vrienden en buren. Voor zover mij dit is toegestaan.

De boodschappen doe ik deels meer en bewust bij de buurtwinkels. De wereldleiders vallen zo ver buiten mijn bereik dat ik mij beperk tot social-media om mijn mening te ventileren. Ik heb niet de verwachting dat het wat oplost maar het lucht wel op. Tot slot het milieu . . . . ik scheid mijn afval en hoop dat het helpt. Daarnaast proberen we zoveel mogelijk te repareren en hergebruiken.

Of dit genoeg is ?  Geen idee. Ik kijk dan naar de wereldleiders, activisten en hun resultaten om voor mezelf te bepalen dat ik door allerlei omstandigheden en beslissingen niet op een van hun stoelen zit. Dan put ik troost uit een oude spreuk ,,verander de wereld en begin bij jezelf.” Er was iemand voor mij die misschien ook eens achterover leunend om zich heen keek’.

(Rob den hertog)