(Floor Kist produceerde voor Vlietnieuws.nl columns over ‘smart cities’. Het gebruik van technologie, internet en data om maatschappelijke vraagstukken te helpen oplossen. Of het nu gaat om zorg, onderwijs, verkeer, wonen, luchtkwaliteit er komen steeds meer technologische aanpakken op ons af. In deze columns wil hij u graag meenemen in de mogelijkheden, wenselijkheden en onwenselijkheden van dit soort ontwikkelingen. Dan kunnen we daar met z’n allen een goed gesprek over voeren, voordat het ons gewoon overkomt)

Slechtziende mensen in Nederland hebben een grotere kans om werk te vinden, dan in Engeland bijvoorbeeld. Bijzonder genoeg heeft dat met een maatschappelijke beoordeling van slechtziendheid en niet zozeer over de mogelijkheid van aanpassingen op de werkplaats. In Engeland vinden ze dat ze iemand die slechtziend is, niet ook nog moeten vragen om werk te vinden.

Gelukkig zijn er steeds meer middelen waarmee slechtzienden hun weg kunnen vinden – soms letterlijk. Een sprekende kaart met GPS bijvoorbeeld. Daar zijn vele varianten van, sommigen hebben extra opties voor slechtzienden. Zo geeft bijvoorbeeld ‘Blind Square’ een beschrijving van de omgeving aan en geeft precies aan waar kruispunten zijn.

Er zijn natuurlijk apps die teksten voorlezen. Al moet je wel letten op de kwaliteit van het voorlezen. Voor blinden en slechtzienden bestaat in Nederland al een enorme keur aan voorleesboeken. En ook zienden vinden het fijn om hun boeken door goede voorlezers te horen voordragen, bijvoorbeeld op een lange reis.

De stap daarna zijn apps die aangeven wat er op een foto staat of kleuren herkennen. Er zijn zelfs Braille apps. De gebruiker schrijft in Braille en verzend in klare tekst, of andersom. Voor mensen die geen Braille schrijven, zijn er apps die daarbij helpen. Alweer een stuk vernuftiger vind ik de app die munten en geldbriefjes herkent. Die helpt om het juiste bedrag neer te leggen bij een aanschaf.

Het fijne van al deze apps is dat ze de gebruikers een enorme zelfstandigheid geven om ergens te komen of dingen te doen. Be-my-eyes is een mooi concept dat slechtzienden aan goed ziende vrijwilligers verbindt. Als u bijvoorbeeld boodschappen doet, dan kunt u via u camera vragen waar de doperwtjes staan, linksboven om rechtsonder? Ze geven aan over vrijwilligers te beschikken in 180 talen.

Dan is er natuurlijk ook een keur aan voordeelapps, die mensen wijzen op aankomende acties op producten voor slechtzienden. Het is daarmee een hele gerichte marketingapp. Daar is natuurlijk niets mis mee, maar de kleine lettertjes zijn hier wel van belang.

De leukste app die ik tegenkwam is ‘Facing Emotions’. Die app kan gebruikt worden om de emotie van een gesprekspartner aan te geven, waardoor een menselijkere band kan ontstaan. Het geeft een geluidssignaal als hij een van zeven emoties herkent: boosheid, angst, verdriet, verrassing, minachting en walging. De app bekijkt ogen, wenkbrauwen, mond en neus om in die lijnen de emotie te ontdekken. Al moet je je afvragen of de boosheid er niet is omdat je je camera de hele tijd op iemands gezicht richt.

Tot mijn spijt is dit mijn laatste column voor Vlietnieuws. Dat komt omdat ik vanaf eind september weer tot het college van burgemeester en wethouders van de gemeente Leidschendam-Voorburg toetreed. Het leek de redactie en mij verstandig om elkaar in onze rollen niet voor de voeten te lopen. Veel dank dat u met mij op verkenning ging naar de bijzondere digitale oplossingen voor verschillende maatschappelijke vraagstukken.

(Floor Kist)