Opvallend was het zeker. In de week dat de gemeenteraad de aanleg van een nieuwe Vlietbrug in Leidschendam, mede bedoeld om het Damcentrum van het nodige verkeer te ontdoen, afserveerde presenteren B&W voor datzelfde gebied twee plannen. De bouw van een parkeergarage aan de Rijnlandstraat en de aanleg van een parkeerterrein achter de Venestraat/Leidsekade.

Toeval bestaat niet in de politiek. Zowel over de parkeergarage als het parkeerterrein wordt al jaren nagedacht en gesproken. Dat de brug niet door zou gaan, konden ze op het Raadhuis weten. Coalitiepartij PvdA zag er niets in en de nieuwe coalitiepartner GroenLinks was ook niet van plan om van mening te veranderen. Dat deed wel ChristenUnie-SGP maar die ene stem kon de brugbouw niet redden.

De ‘afgang’ van brug-wethouder Juliette Bouw, die voor de gemeenteraadsverkiezing van maart 2018 als CDA-lijsttrekker nog met een groot spandoek langs de Vliet stond om de brugbouw aan te kondigen, moest dus vergoelijkt worden.

Dat de wethouder al lang wist dat haar brugvoorstel zou sneuvelen bleek wel uit de manier waarop zij dinsdagavond in een commissie van de gemeenteraad reageerde op het onheil. Strak gespannen gezicht, af en toe bijna door emoties overmand. Maar geen enkele poging het tij te keren. Geen inhoudelijke verdediging van het brugvoorstel. Het gevecht niet aangaan maar zich bij voorbaat neerleggen bij de nederlaag. En dat na ruim twee jaar aan de zaak gewerkt te hebben.

Het betekende niet alleen een politieke nederlaag voor haar, ook voor de voorstanders van de brugaanleg in het Damcentrum betekende het een streep door de rekening. Een voor altijd moeten accepteren van verkeersoverlast, inclusief geluidhinder en luchtvervuiling, door bewoners. Het bij tijd en wijlen onbereikbaar zijn voor klanten voor ondernemers, als het Damcentrum weer eens ‘vast’ staat.

Dan helpen goede berichten. Bijvoorbeeld over een parkeergarage, een parkeerterrein en minder parkeeroverlast. Berichten die op een strategisch moment de wereld in gezonden moeten worden om het chagrijn over een niet komende brug, de kop in te drukken. En de indruk te geven dat Leidschendam Centrum niet aan het lot wordt overgelaten. De inwoners en ondernemers daar niet het kind van de rekening worden. ‘Plan B’ dus al het ware in de hoop de focus te kunnen verleggen.

Het is een doorzichtige truc, gericht op psychologisch effect. Want feitelijk lossen de garage en het parkeerterrein weinig op. Ze zijn bedoeld voor bezoekers van Leidschendam-Centrum, niet voor automobilisten die van de ene naar de andere kant van de Vliet willen. En juist die stroom veroorzaakt de filevorming met alle daaraan gekoppelde ellende.

Echt helpen doet alleen een systeem waarbij het aantal auto’s dat de Vliet passeert wordt teruggedrongen. In discussie daarvoor is een vergunningensysteem, ook wel selectieve toegang genoemd. Maar dan is meteen de vraag wie zo’n vergunning krijgt: alle inwoners van Leidschendam-Voorburg of alleen een select gezelschap? En hoe bepaal je wie tot dat selecte gezelschap kan of mag behoren? Een kwestie die wethouder Juliette Bouw, moegestreden als zij is, zeker graag aan haar opvolger of opvolgster overlaat. Even geen hoofdpijn meer. (foto LV)