(In de serie maandelijkse columns van fractieleiders in de gemeenteraad dit maal een bijdrage van Jacco van Maldegem, fractieleider D66)

Een doodse stilte, en vele ogen scannen de ruimte, op zoek naar handen die omhoog gaan. En soms nog maar een keertje. Maar nee, het zijn er echt maar zes. Zes personen te midden van zeker tweehonderd anderen kennen iemand persoonlijk die van een bijstandsuitkering rond moet zien te komen.

Is dat erg zult u zich afvragen? Nee, luidt mijn antwoord als het een groep mensen betreft die zich in het dagelijks leven bezighouden met, pak ‘m beet, de verkoop van diervoeding. Maar wel als het mensen zijn die zich direct of indirect bezighouden met zaken die de situatie van mensen in de bijstand kunnen beïnvloeden. Positief én negatief…

Deze situatie is mij altijd bij gebleven en houdt mij als politicus scherp dat je tegengestelde geluiden moet blijven opzoeken, dat je inwoners moet spreken als je keuzes moet maken die hen raken en moet bedenken hoe iemand met een andere mening tot die mening komt. Alleen dan kun je vanuit je idealen met alle beschikbare informatie juiste opvattingen kiezen.

Dat klinkt misschien wat theoretisch, maar dat is praktisch makkelijk uit te voeren. Dat betekent dat je ´s avonds gaat rondfietsen in de wijk als het onrustig is in Leidschendam-Noord, zoals vorige zomer. Dat betekent dat je goede contacten hebt met jongeren en hun ouders die te maken hebben met de gemeentelijke jeugdzorg. En dat betekent even goed dat je andere blinde vlekken aanvult, op welke manier dan ook.

Daarom heb ik namens de D66-fractie het voortouw genomen om begin komende maand de hele gemeenteraad te laten ervaren hoe het is om van een bijstandsuitkering rond te moeten komen. Alle raadsleden kunnen 6 juli in de huid kruipen van het echtpaar Léon en Tirsa en moeten hun huishoudboekje sluitend zien te krijgen.

En ja, het is een workshop van iets meer dan een uur, dus een volledig beeld geeft het niet. Maar het schetst voor wel welke afwegingen inwoners met een bijstandsuitkering moeten maken. Het is goed – nu gevolgen van de coronacrisis zich vroeg of laat zullen aandienen – dat gemeenteraadsleden daar meer gevoel voor krijgen, voor hoe sommige inwoners de eindjes aan elkaar moeten knopen, voordat we als gemeenteraad daarover keuzes gaan maken.

Zeker als je beseft dat de meeste gemeenteraadsleden zelf werken en dus een salaris ontvangen, en daarbovenop nog een onkostenvergoeding krijgen voor het raadswerk die vergelijkbaar is met een bijstandsuitkering.

(Jacco van Maldegem, fractievoorzitter D66)