Hebt u ook zo opgekeken van de oproep van de kerken in Leidschendam-Voorburg? Ze vroegen hun vaste donateurs in de actie Kerkbalans om een extra bijdrage. Niet zomaar een gift, als iedereen honderd euro extra zou geven, waren de tekorten verleden tijd. Voor even dan. Want de kerken hier staan permanent in het rood. Niet voor niets worden bij de Protestantse gemeente op de achtergrond gesprekken gevoerd over hoe men het tij in de toekomst kan keren. Eén woord kent onze kerkelijke gemeente echter niet. En dat is ‘Bezuinigen’.

Neem de laatste nieuwsbrief van de Martini Wijkgemeente. Daarin wordt gemeld dat men in de zomermaanden terug gaat naar één dienst per zondag. Daarvoor moet dan wel een predikant worden gevonden, want de beide dominees zijn samen (inderdaad een echtpaar) tenminste één volle maand op vakantie. Daarna zullen ze trouwens wel weer met studieverlof moeten.

Hé denk ik dan: waarom niet altijd één dienst per zondag en één predikant minder. Dat scheelt zomaar een halve ton per jaar alleen al aan loonkosten. Hebben we het nog niet eens over zaken als energie en zo. En doe nu niet alsof dat niet kan: het merendeel van de meeste kerkbanken blijft al jarenlang leeg.

Kijk ik naar de Roomse broeders en zusters, dan valt me bijvoorbeeld dat enorme parochiehuis aan het Oosteinde op. Staat meestal leeg. Waarom maken we daar geen appartementen voor jonge mensen van? En de priestersopleiding zit met een paar man op peperdure grond in Park Leeuwenstein. Het ging toch om soberheid en geloof? Hoe lang heeft de kerk aan de Laan van Nieuw Oosteinde niet leeg gestaan? Zouden er in Leidschendam-Voorburg nu echt niet een paar gebouwen kunnen worden samengevoegd?

Ik geloof dat de kerken helemaal niet willen bezuinigen. Ze doen wel alsof, maar ondertussen richten ze zich tot de trouwe gelovigen, die de bankpas wel vast wel weer tevoorschijn halen. En ondertussen wachten ze op een wonder.