(In de serie maandelijkse columns van fractieleiders in de gemeenteraad dit maal een bijdrage van Wouter Jorissen, fractieleider D66)
Misschien heeft u het de afgelopen weken al ergens voorbij zien komen: D66 Leidschendam-Voorburg heeft een nieuwe lijsttrekker en fractievoorzitter. Dat ben ik, Wouter Jorissen. Graag maak ik van deze gelegenheid gebruik me aan u voor te stellen. Ik ben 24, werk aan witwas- en fraudebestrijding bij banken en speel in m’n vrije tijd gitaar. Van karakter ben ik recht door zee, open en altijd benieuwd naar verhalen van mensen. In de politiek vind ik het belangrijk om naar buiten te gaan, mensen een stem te geven en op te halen wat er leeft in de stad. Ik neem vol energie en enthousiasme het roer over van onze verhuisde fractievoorzitter Jacco van Maldegem. En dat vind ik een enorme eer.
Toen ik zo’n 6 jaar geleden vanuit Brabant naar Voorburg verhuisde voor mijn studie aan Universiteit Leiden, heb ik me direct gemeld bij de lokale afdeling van D66. Ik wilde namelijk de gemeente leren kennen en iets betekenen voor de lokale gemeenschap. Dat heeft me 6 ontzettend boeiende jaren opgeleverd waarin ik heb mogen spreken met tal van inwoners en ondernemers over wat hen drijft. Het werk in de raadscommissies heeft me ook mooie politieke ervaring opgeleverd op verschillende onderwerpen, zoals verkeer en vervoer.
Inmiddels ben ik hier gesetteld, klaar met studeren en woon ik samen met mijn vriendin. Een huisdier hebben we nog niet (we verschillen nogal van mening of het een kat of een hond moet worden). Ook weet ik dat ik hier nog wel even zal blijven. Want wat hebben we toch eigenlijk geluk in een gemeente als deze. Het is lekker groen en alles wat je nodig hebt aan winkels en voorzieningen is om de hoek. We hebben een rijke historie, een prachtig cultuuraanbod, en als je 10 minuten fietst sta je midden in de polder te genieten van die prachtige molens. Daar wil je toch wonen?
Precies, en zo denken meer mensen erover volgens mij. Tenminste, als je hier een woning probeert te vinden merk je dat je niet de enige bent. Net zoals ik zijn meer van mijn vrienden in de levensfase aangekomen om te settelen, en ik zie met eigen ogen hoe lastig dat is. Heb je eindelijk een bezichtiging, sta je met nog 30 anderen in dezelfde huiskamer. ‘Jij zit toch in de politiek, kan de politiek daar niet wat aan doen?’, wordt mij dan natuurlijk wel eens gevraagd. De politiek zelf kan geen huizen bouwen, maar kan wel bepalen wat voor huizen we hier bouwen. We moeten om te beginnen eens stoppen met het bouwen van villawijken en veel meer normale huizen bouwen. Gewoon, voor gezinnen die ook dat geluk willen ervaren van deze gemeente. We hebben hier inmiddels wel genoeg dure huizen. Verder kunnen we ook nog iets doen aan beleggers en huisjesmelkers die alle huizen opkopen.
Ik krijg wel eens de vraag: waarom op deze leeftijd al in de politiek? Ik denk dan altijd: wat heeft leeftijd te maken met meedoen en je stad beter te willen maken? Diversiteit gaat wat mij betreft niet alleen om geslacht of afkomst, maar ook om persoonlijkheid, achtergrond en zeker ook leeftijd. Ik vind dat de politiek wel wat verjonging en nieuwe energie kan gebruiken. Sterker nog: mijn fractie en ik vinden zelfs dat een kindervragenuur en een jongerenraad een goed idee zijn om de betrokkenheid van jongeren bij de lokale gemeenschap te versterken. Een voorstel van ons om te onderzoeken of dat mogelijk is werd eerder dit jaar door de gemeenteraad aangenomen. Dat geldt overigens niet alleen voor jongeren. Ik vind ook dat de gemeente veel meer kan doen om inwoners onderdeel te maken van haar plannen. Wat dat betreft zult u vast nog van me horen.
Genoeg over mij. Zoals ik al zei ben ik vooral heel benieuwd naar uw verhalen. Ik hoop dan ook dat we elkaar in de komende periode zullen treffen. Weet mij in ieder geval te vinden, op social media of per e-mail. Hopelijk tot snel.
(Wouter Jorissen, fractievoorzitter D66)
