De sloop van 96 sociale woningen in het Voorburgse Oranjekwartier is van de baan. De gemeente kent de panden een monumentenstatus toe. Vanmorgen ligt een daartoe strekkend voorstel van verantwoordelijk wethouder Bianca Bremer (GBLV) bij B&W op tafel. ,,En ik ga uit van steun’’, aldus de wethouder gisteravond in een vergadering van een commissie uit de gemeenteraad.

Woningcorporatie Wooninvest heeft eerder het besluit genomen de panden te slopen en daarna tot nieuwbouw te komen. Door de monumentenstatus kan nu hoogstens tot renovatie worden overgegaan. Wethouder Bremer onthulde dat de gemeente een hele lijst heeft van elementen aan de woningen en in de buurt die behouden zouden moeten blijven.

De wethouder zei medio juli een afspraak te hebben met de directeur van Wooninvest om te bespreken wat de monumentenstatus en de wensen van de gemeente betekenen en wat er nodig is in het kader van renovatie. Bij dat beraad wil zij ook bewoners betrekken. Volgens Bremer moet er zo snel mogelijk een goede oplossing komen.

Het vorige college van B&W had een besluit over de monumentenstatus van de panden laten liggen. Volgens een gemeentelijke verordening moest er deze week een besluit vallen. De welstand- en monumentencommissie heeft geadviseerd de woningen uit 1920 een monumentenstatus te geven om zo ook het karakter van ‘tuindorp’, uniek voor deze gemeente, te kunnen behouden.

In het debat haalde D66-gemeenteraadslid Alexander Hielkema hard uit naar Wooninvest. Hij verweet de corporatie zich niet merkbaar in te spannen voor renovatie en tegenover de bewoners te staan waarvan 83 procent renovatie wil.

Ron van Duffelen (CDA) stelde dat de hele discussie over de monumentenstatus alleen geleid heeft tot polarisatie. Hij pleitte voor herontwikkeling met behoud van het karakter van de woningen en de wijk. Hij weigerde zich aan te laten praten voor sloop/nieuwbouw te zijn. ,,Dat is een zaak van Wooninvest.’’

Rick de Klerk (VVD) zei dat er so wie so duurzaamheidsmaatregelen aan de woningen nodig zijn ,,want de bewoners hebben recht op goede huizen’’, maar dan wel achter de gevels want de panden zelf mogen niet verloren gaan, zo gaf hij aan.

Volgens Coen van Hoogdalem (PvdA) is de monumentenstatus de enige manier om sloop tegen te houden. Hij verweet Wooninvest zich als een projectontwikkelaar te gedragen en niet als sociale woningcorporatie.

Ed van der Schaft (SP) noemde renovatie ‘een heel serieuze optie’. Ook hij uitte verwijten aan het adres van Wooninvest. De SP’er zei te hopen dat wethouder Bremer de zaak vlot kan trekken zodat er een einde komt aan het rollebollen over straat. Van der Schaft sprak in dit verband over ‘een akelige sfeer’ rond de Emma (aanduiding van het project door Wooninvest).

Nathalie van Weers (GroenLinks) stelde ronduit dat de panden niet verloren mogen gaan en pleitte dus voor renovatie. Ook Sanja Duijvestijn deed dat: ,,College van B&W, toon ballen, behoud het Oranjekwartier door renovatie.’’

Het debat werd bijgewoond door tientallen bewoners van het Oranjekwartier. In de Raadszaal hing ook een groot spandoek ‘Wij willen geen sloop’. Dat kwam wel halverwege de avond naar beneden.

Als inspreker verdedigde Peter van Heeswijk het besluit tot sloop/nieuwbouw. Volgens hem behield de wijk ook dan zijn ziel omdat de bewoners immers na de nieuwbouw mogen terugkeren naar hun woning.

Hij betoogde dat renovatie even duur is als sloop/nieuwbouw, dat gerenoveerde woningen niet zo duurzaam zijn als nieuw te bouwen exemplaren, en dat bewoners ook bij renovatie lange tijd hun woningen uit moeten. Hij plaatste vraagtekens bij het begrip ‘monument’: ,,Wat is behoudenswaardig en wat niet?’’

,,Ik snap de emoties en de onvrede. Dit besluit hebben wij niet lichtvaardig genomen’’, zo stelde hij voorafgaand aan de uitspraak van wethouder Bremer. Hij verwees verder naar de beperkte financiële middelen van Wooninvest en de noodzaak ook elders in Leidschendam-Voorburg in sociale woningen te investeren.

Eerder liet Wooninvest weten dat bij een besluit de monumentenstatus te verlenen er nieuw onderzoek nodig was dat zeker 15 maanden ging duren. Daarnaast dreigde de woningcorporatie de 96 panden te gaan verkopen waardoor ze uit het bestand sociale woningen zouden verdwijnen.