Een petitie die al 15.000 keer getekend is, politici die alarm slaan; het voornemen 222 recreatiewoningen in natuur- en recreatiegebied Vlietland te bouwen maakt veel emoties los. Begrijpelijk, maar gelukkig ten onrechte, zo menen Marius Heijn en Peer de Rooij, vertegenwoordigers van respectievelijk Kondor Wessels Vastgoed en DGI Ventures. De twee ondernemingen die achter het project met de naam Dutch Lake Residence zitten.

Ze zijn, zeggen ze, ‘niet verbaasd’ over alle reuring die er nu is ontstaan. ,,Het is bijna een herhaling van de emoties destijds’’, stelt Peer. Hij verwijst naar 2005. Toen werd het bestemmingsplan Vlietland noordoost vastgesteld. Daarin was de bouw van 222 recreatiewoningen opgenomen. ,,Dat is 17 jaar geleden. Nu heb je te maken met andere mensen. Het is voor hen alsof het een nieuw plan is. Maar dat is het niet. Het is kleine wijziging, die de gestapelde bouw (appartementen, red.) naar lage, grondgebonden bouw om zet. Veel mensen weten dat niet.’’

Dat ‘niet weten’ rekenen Marius en Peer ook zichzelf aan. Marius: ,,Omwonenden en politici zijn in het verleden betrokken in de Bestemmingsplanvorming, maar tot nu toe niet echt ‘meegenomen’ in hoe wij met het ontwerp omgaan. Met veel van de zorgen is juist in bestaande afspraken met gemeente en Provincie en onze landschapsontwerpen rekening gehouden. Vandaar dat nu besloten is om eenieder met feiten te informeren. Twee derde van de commotie is gebaseerd op onjuiste feiten.’’

Ten eerste de idee dat de gemeenteraad van Leidschendam-Voorburg dit najaar beslist over de bouw van de recreatiewoningen. Dat is niet het geval. Er wordt alleen beslist over een wijziging in het geldende plan. Peer: ,,Destijds maakte het bestemmingsplan gestapelde bouw mogelijk, dus appartementen. Drie bouwlagen hoog. Dat hebben we er nu uitgehaald. Het worden allemaal grondgebonden woningen. Die kunnen daarmee beter in het landschap opgaan. Het gaat dus niet om het wel of niet bouwen van recreatiewoningen.’’

Dan het verhaal dat het gebied waar de recreatiewoningen komen wordt afgesloten voor derden. ,,Het gebied is en blijft openbaar toegankelijk. Dat is met de provincie (eigenaar van het gebied, red.) afgesproken’’, laat Marius weten. ,,Fietsers, voetgangers, recreanten, mensen die hun hond uitlaten of er een rondje hardlopen, voor iedereen blijft het gebied toegankelijk. Sterker nog, we willen de relatie met bijvoorbeeld de naastgelegen camping juist versterken.’’

De aantasting van Vlietland als natuur- en recreatiegebied door de bouw is ook een thema bij de critici. Peer: ,,Er wordt ingezoomd op 22 hectare binnen een gebied van ruim 300 hectare. Onze 22 hectare heeft altijd al een intensieve recreatiebestemming gehad. Juist om het in de rest van het gebied rustig te kunnen houden.’’ Marius: ,,In het gebied waar wij aan de slag gaan komen weinig mensen. Zelfs met de zomerdagen ín de vakantie. Ja, om de hond uit te laten. Maar dat blijft mogelijk. Het grootste deel van het plangebied is veelal verlaten, en dat trekt overlast en onveiligheid aan. Dat wij nu een openbaar toegankelijke, landschappelijke recreatiefunctie aan het gebied geven, maakt het prettiger en veiliger om te verblijven.’’

Marius komt met nog een ander punt: ,,De ecologische diversiteit in ons gebied is laag. Er staan veel bomen met een laag toekomstperspectief: bijvoorbeeld essen en populieren. Wij inventariseren wat we kunnen behouden en echt toekomstwaarde heeft. Er geldt bovendien een herplantplicht voor elke boom die verdwijnt. Wij gaan hoogwaardig groen toevoegen zodat de biodiversiteit toeneemt. Een meer gevarieerde beplanting. Bomen die langer meegaan dan 30, 40 jaar.’’

,,En we voegen twee hectare water toe met natuurlijke oevers’’, vult Peer aan. ,,Dat is goed voor planten, dieren en insecten. Het afgelopen jaar is met een landschapsarchitect gewerkt aan een plan dat uitgaat van lokale flora en fauna. Inclusief soepele ‘overgangen’ naar het groen rondom. Recreëren in een groene, waterrijke en rustige omgeving is juist uitgangspunt geweest.”

,,Er wordt nu een beetje gesuggereerd alsof wij nergens rekening mee houden. Dat is niet zo. En dat kan ook niet binnen de wetgeving in Nederland. Ook wij moeten kijken naar bijvoorbeeld aanwezige vogelsoorten en fourageerroutes van vleermuizen. Daar moeten wij rekening mee houden in onze plannen’’, verduidelijkt Peer.

Over zaken als parkeerplaatsen, ‘Er komen er minder dan nu, niet meer’, en het wijzigen van wegprofielen, ‘De Rietpolderweg verplaatsen we juist naar de buitenkant van Vlietland’, dient het duo de bezwaarmakers ook van repliek.

We keren terug naar de commotie. De petitie bijvoorbeeld. ,,De vraagstelling is niet juist’’, meent Peer. ,,Natuurlijk is iedereen zonder veel informatie over de achtergrond en de plannen ‘tegen recreatiewoningen’ in plaats van ‘natuur’. Maar dat is een oneigenlijke stelling. Wij gaan de biodiversiteit van het gebied te vergroten, ondanks, of misschien wel juist dankzij de realisatie van de recreatiewoningen.’’

Dat het grote aantal ondertekenaars de politiek er vrijwel toe dwingt iets met het onderwerp te doen, erkennen Marius en Peer echter ook. Peer: ,,Bij dit soort projecten krijg je altijd vragen uit de gemeenteraad. Dat is begrijpelijk. In Voorschoten waren het D66, PvdA en GroenLinks. Partijen die niet in de coalitie zitten. Maar er is wel degelijk vooroverleg geweest tussen burgemeester en wethouders van Leidschendam-Voorburg en Voorschoten. Voorschoten is dus betrokken. Datzelfde geldt voor Leiden.’’

,,Bestuurlijke verantwoordelijkheid nemen is heel belangrijk. Leidschendam-Voorburg staat er achter’’, laat Marius weten. ,,Zelfs in de samenvatting van het coalitieakkoord staat een passage over Vlietland.’’ Die luidt: ‘Vlietland is een belangrijk recreatiegebied in onze gemeente, mede door de bouw van recreatiewoningen en extra voorzieningen’.

Rest de vraag of Dutch Lake Residence de plannen toch niet nog zal moeten gaan wijzigen onder druk van de publieke en politieke verontwaardiging. ‘De bestemming zal niet wijzigen’, luidt het stellige antwoord van beiden. Peer: ,,Maar, intensievere informatie-uitwisseling over de plannen en hoe wij rekening houden met de zorgen die leven nemen wij uiteraard serieus. En uiteindelijk verbetert dat vaak een gebied alleen maar.’’ Eind dit jaar denken de initiatiefnemers te kunnen starten. Bouwtijd een jaar of drie.

Spijt achteraf is er bij Marius en Peer ook niet. ,,De risico’s zijn wel overwogen. We hebben een brede analyse gemaakt van alles wat we zouden kunnen tegenkomen’’, laat Peer weten. Daarnaast benadrukken beiden ook te leren van alle opwinding. De zorgpunten die nu naar voren komen zetten hen aan er nog eens extra aandacht aan te geven. Een les die al geleerd is: de informatievoorziening naar derden had eerder op gang moeten komen.