‘Ik sta op afstand’. Dat was wat een gemeenteambtenaar mij vertelde. Ik had hem 2 maal gebeld, ingesproken op zijn voicemail; hij belde terug.

Waarom het ging: een sloot, aangrenzend aan een straat in Leidschendam, werd woensdagochtend schoongemaakt. Dat kost nogal wat als er diverse zware machines worden ingezet.

Check: de sloot is van de gemeente. Niet van Hoogheemraadschap Rijnland, niet van Rijkswaterstaat.

Geen waarschuwingsborden: ‘Hier niet parkeren ivm werkzaamheden’. Geen rekening mee gehouden dat de helft van de slootkant niet bereikbaar is door 65 meter containers, op een lengte van 250 m.

Waarom heeft geen ambtenaar gecheckt of het zinvol is deze dure opdracht uit te laten voeren? Het is ons belastinggeld.

Ik heb de gemeente gebeld. Toen kreeg ik na 2 maal gebeld te hebben uiteindelijk de meneer aan de telefoon die de fameuze woorden sprak: ‘Ik sta op afstand’.

De gemeente laat een sloot uitbaggeren. Kosten minimaal € 7000. De bereikbaarheid van de sloot is niet gecheckt. Degene die zijn goedkeuring ervoor lijkt te hebben gegeven staat ‘op afstand.’

Wat zou het fijn zijn als deze meneer ‘op afstand’ zou hebben gezegd: ‘Wat fijn dat u ziet dat deze werkzaamheid/investering niet goed verloopt. Ik dank u hartelijk voor het melden ervan, zodat wij ervan kunnen leren’.

Burgerparticipatie wordt bij monde van politici gepredikt. Inwoners willen meedenken. Laat ze dat doen, en laat hen weten dat u, ook ambtenaren, dat apprecieert. En doe er wat mee.

Ambtenaren: Luister, denk en ga dan doen. Stop met burgers/inwoners ‘lastig’ als te classificeren. Wij zijn degenen die uw baan betalen.

Dat betekent niet dat u alles hoeft te slikken. Wél dat u luistert naar redelijke, rationele ideeën vanuit de inwoners van de gemeente waarvoor u werkt.

(P.H., bewoner Leidschendam)