‘De meesten van ons weten al lang dat het gemeentebestuur en sommige ambtenaren de weg kwijt zijn. Dat weet het gemeentebestuur zelf ook, maar kennelijk was men toch bang dat hun verwardheid onvoldoende gezien werd. Dus plaatste men warrige gele borden bij de Marcellus Emantslaan en rond het koningin Julianaplein in Voorburg. En nu staan ook bij de Prins Bernhardlaan warrige gele borden, alsof er gewerkt wordt. Daar is een vergunning voor afgegeven door het stuntelende gemeentebestuur, dus snapt niemand wat er aan de hand is. Maar ziet dan niemand dat, en is dan niémand dankbaar dat het gemeentebestuur zó z’n best doet voor hun politieke partijen en voor zichzelf?

Het kunnen niet anders dan noodkreten zijn van het gemeentebestuur. Een schreeuw om hulp. En dan zijn er ook nog die paden en hekken in het park Vreugd en Rust die plotseling tóch maar ter inzage gelegd worden! Ook dát nog!

Maar ja, waar moeten ze heen, die bestuurders? Noodzakelijke hulp is zo goed als wegbezuinigd. Dus laten wij inwoners de arme stuntelaars tenminste uit hun troosteloze positie helpen. We zetten duidelijke borden neer die het college van B&W en de gemeenteraad de weg naar de uitgang van het gemeentehuis wijzen’.

(Bram van Duijn)