Daniëlle van Caspel werkt als verpleegkundige op de oncologie-afdeling van ziekenhuis Antoniushove. Via haar blog geeft ze een persoonlijk kijkje achter de schermen van ons ziekenhuis.

‘Je IQ is de tijd die je nodig hebt om jezelf iets aan te leren. Op het gebied van computers, auto’s en telefoons heb ik héél veel tijd nodig. Kennelijk dus een laag IQ, simpelweg omdat ik geen interesse heb op dat gebied. In zaken waar ik wèl interesse in heb, ben ik gelukkig iets slimmer. Ik denk dat dit ook zo werkt. Als je ergens in geïnteresseerd bent of ergens passie in hebt, dan leer je het sneller. Zo niet, dan gaat hier veel meer tijd in zitten.

Dan komen we nu vanzelf op HIX 6.3, de nieuwe upgrade van ons elektronisch ziekenhuissysteem waarin we alle patiëntgegevens invoeren. Aangezien er veel collega’s van mij net met pensioen zijn en ik nu qua leeftijd in de ‘oudere’ klasse ben aanbeland, zag ik de bui al hangen.

Om mijn jongere collega’s, die met een computer zijn opgegroeid bij te kunnen houden, moest ik aan de bak. Gewapend met een notitieblok heb ik braaf de zogenaamde HIX modules gevolgd, want als controlfreak is er niks ergers dan het onbekende. De vorige HIX editie had ik ook in de vingers gekregen, dus dit zou ook moeten lukken. HIX is overigens de afkorting van ‘Healthcare Information eXchange’.

Toch viel het een beetje tegen omdat er héél veel informatie te vinden is, die je op meerdere manieren kunt verkrijgen. Soms verdwaalde ik in het HIX doolhof, dan hing met onze ICT afdeling aan de telefoon voor hulp wanneer mijn computer blokkeerde. Men vroeg dan “Heb je misschien ergens verkeerd op gedrukt?” Mijn standaard antwoord was dan “Dat is heel goed mogelijk.” Ik liep dus met de computer van de ene naar de andere patiënt, totdat ik er bijna vierkante ogen van kreeg en er zelfs over droomde.

Wat ik heel graag nog even tegen mijn patiënten wil zeggen: Sorry dat ik u de afgelopen periode niet vaak genoeg in de ogen heb gekeken. Excuses dat u misschien dacht dat ik niet de volledige aandacht voor u had. Het spijt me dat ik alleen maar aan het klooien was op een toetsenbord. Het zal beter gaan, dit is maar tijdelijk en ik moet wennen. Techniek is ook weer vooruitgang, met als doel betere zorg voor u.

Maar die computer zal nooit de prioriteit krijgen boven uw zorg. Ik wil u weer kunnen aankijken, en niet steeds naar een scherm staren. Persoonlijke zorg en menselijk contact is het belangrijkste, dat kan technologie niet vervangen’.