Ze zit in haar vijfde jaar als directeur-bestuurder van Woej: Willy Tiekstra. Tijd om de balans eens op te maken bij de organisatie die tot de grootste subsidieontvangers van de gemeente hoort.

,,Toen ik eind 2018 kwam trof ik een organisatie aan die zorg nodig had. De relatie tussen personeel en management was verstoord en ook op financieel gebied moest er het nodige gebeuren. Voor dat laatste heb ik iemand ingehuurd. De financiën zijn nu op orde. En wat de personeelskant betreft is de rust teruggekeerd. Het was toen echt een turbulente tijd. We stonden in het centrum van de belangstelling, ook bij de gemeenteraad.’’

= Een tevredenheidsonderzoek onder medewerkers uit 2021 laat echter ontevredenheid zien. ,,Zorgen en kritiek zijn niet uitzonderlijk. De communicatie tussen management en werkvloer verloopt niet altijd soepel; medewerkers willen meer betrokken worden bij het beleid; het management moet zichtbaarder zijn. Daar werken we nu aan. Verder zijn de mensen tevreden met hun werkplek, de werkomstandigheden en de collega’s.’’

= U ontvangt 2,3 miljoen euro subsidie van de gemeente. Daarvan wordt maar 300.000 euro besteed aan activiteiten. De rest gaat op aan salarissen, huisvesting en organisatie. ,,Dat het grootste deel naar salarissen gaat is normaal in onze sector. Onze hele begroting beloopt echter 3,5 miljoen euro. We krijgen ook steun vanuit lokale en regionale fondsen. Daarnaast hebben we opbrengsten uit activiteiten, verhuur, bijdragen van deelnemers aan activiteiten, horeca. Er is dus meer geld dan alleen subsidie.’’

= De salarissen, aan wie worden die betaald? ,,We hebben mensen nodig voor activiteiten en dienstverlening. We werken met 36 betaalde krachten. De vrijwilligers, dat zijn er zo’n 350, krijgen geen vergoeding maar Woej vergoedt wel hun onkosten voor bijvoorbeeld reiskosten, kosten gebruik eigen apparatuur, trainingen. We zetten de vrijwilligers daarnaast regelmatig in het zonnetje met attenties, bijeenkomsten.’’

= De activiteiten bedenkt u die als Woej zelf? Krijgt u daar opdracht toe? ,,Veel van het werk dat wij doen is in opdracht van de gemeente. Sociaal-juridische hulp, ouderenadvisering, zaken rond dementie, LVvoorElkaar, de kledingbank. Een ander deel hebben we zelf bedacht en opgezet. We hebben ook huurders die dingen doen, en activiteiten die bedacht worden door vrijwilligers of inwoners. Eet je mee bijvoorbeeld of wandelgroepen in de wijken. In De Plint komt nu een groep Afghaanse vrouwen bijeen. Iedereen kan bij ons terecht. Het is allemaal laagdrempelig. We hebben een heel brede opdracht en ‘nee’ zeggen is voor ons erg moeilijk. We zijn van alles. En als het écht niet kan zoeken we altijd toch een oplossing voor de betrokkenen.’’

= Toen u aantrad, startten ook de zogenoemde subsidietafels. De gemeente bepaalde een aantal maatschappelijke thema’s, organisaties die op dat terrein actief waren moesten dan bijeen gaan zitten om samen een programma te maken binnen een door de gemeente bepaald bedrag. Daar was toen al meteen kritiek op. En die is er nog steeds. ,,Toen ik solliciteerde werd al benadrukt dat ik in staat moest zijn de positie van Woej aan die subsidietafels te verdedigen. Die subsidietafels vormen samen een spel waarin iedereen zijn weg moet zien te vinden. Er was en is inderdaad zorg over de positie van kleinere organisaties, soms éénmanszaken, en nieuwe initiatieven. Maar men zit op basis van gelijkwaardigheid aan tafel. Het is one man one vote. Groot en klein. Woej is daar juist weer klein in vergelijking met organisaties als Florence, GGZ Rivierduinen of WZH. Bij hun budget vergeleken is onze subsidie peanuts.’’

,,In de praktijk zijn de subsidietafels een enorm bureaucratisch geheel geworden. Ik heb er vijf mensen voor vrij moeten maken. Dat is op 36 betaalde krachten een enorme belasting. De verdeling van het geld aan de tafels legt bovendien een te zware wissel op de deelnemers. We beoordelen daar elkaars werk al op de inhoud. En het gaat ook om het elkaar gunnen. De verdeling van het geld legt echter druk op die samenwerking. Daarbij komt de rol van de gemeente. Die wil aan de ene kant faciliteren, aan de andere kant sturen en beslissen. Het systeem werkt moeizaam. Maar wat is het alternatief? Terug naar het oude systeem dat elke organisatie zelf subsidie aanvraagt? Of aanbesteden? Dan komen er mogelijk partijen van buiten de gemeente bij die de lokale organisaties wegdrukken. De dienstverlening aan de inwoners is ermee gediend dat er meerjarige afspraken komen. Dat geeft rust in de tent, continuïteit voor organisaties en inwoners.’’

= Even terug naar uw huisvesting. U heeft drie centra: De Plint, De Groene Loper en de Oranjehoek. De huisvesting kost u 400.000 euro volgens uw begroting. Erg veel geld. ,,Wij huren de gebouwen van woningcorporaties en de gemeente (de Oranjehoek). De Plint is eigenlijk te klein, de Groene Loper is erg duur en de Oranjehoek voldoet niet meer aan de eisen. Het onderhoud is daar heel slecht. We willen iets met de panden maar we wachten al lange tijd op een visie van de gemeente op gemeentelijk vastgoed. Er zit inderdaad heel veel geld in de gebouwen. Daar krijgen we ook subsidie voor, al is dat lang niet voldoende. De energielasten bijvoorbeeld zijn verdrievoudigd. Het is een hoofdpijndossier.’’

= En hoe staat het met uw vrijwilligersbestand? ,,Het is een algemene trend dat het aantal vrijwilligers daalt. Dat zie je overal. Toen ik kwam waren er ongeveer 450, nu zo’n 350. Door de coronapandemie zijn de nodige vrijwilligers gestopt. Ook werken ouderen langer door, waardoor ze later met vrijwilligerswerk starten. Wij zien daarnaast ook dat er meer vrijwilligers zijn die extra begeleiding nodig hebben: mensen met een beperking bijvoorbeeld en mensen die de Nederlandse taal nog onvoldoende machtig zijn. Voor hen is het vrijwilligerswerk een vorm van dagbesteding. Dat alles vraagt om meer inzet van professionals maar mijn personeelsbestand groeit helaas niet mee. Wij willen echter een plek blijven waar mensen steun en gezelligheid vinden.’’

= Wij constateren dat er veel gelijksoortige activiteiten worden aangeboden door talloze organisaties. Is dat niet slimmer te doen? ,,Het is niet overal hetzelfde maar er is nog te weinig regie en samenwerking. Maar wie moet dat organiseren? Er wordt gelukkig wel het nodige geprobeerd. Zie bijvoorbeeld het programma Sterk voor Noord. Dat is toch een soort paraplu. Maar is het allemaal al even efficiënt of effectief? Daar valt zeker nog het nodige te winnen. Belangrijk is echter dat wij zaken aanbieden daar waar wij denken dat het nodig is voor onze inwoners. Omdat er ergens een gat zit. Woej zet zich bovenal in om mensen in staat te stellen zo lang mogelijk mee te kunnen doen in onze samenleving. ’’