De gemeente kan en mag de leeftijdsgrens voor jeugdhulp van 18 jaar niet verhogen. Wel zorgt de gemeente op allerlei manieren dat jongeren die hulp nodig hebben, na hun 18e geholpen worden. Het belang van de jongere staat daarbij voorop. Desondanks wordt daarbij ook wel naar de kosten van verdere hulp gekeken. De kosten moeten in verhouding staan tot de hulp. Dat de financiën de doorslag geven is echter ‘niet voorstelbaar’.

Dat heeft wethouder Jeffrey Keus een commissie uit de gemeenteraad laten weten in een beraad over jeugdhulp en de leeftijdsgrens van 18 jaar. Die grens is in de jeugdwet vastgelegd en daar mag de gemeente niet van afwijken, aldus Keus. Wel is het zo dat hulptrajecten waar een jongere dan in zit, door lopen.

Indien een jongere de jeugdhulp kwijt raakt wordt per geval bekeken hoe betrokkene verder geholpen kan worden indien zulks nodig is. Dat kan zijn via andere wettelijke regelingen en voorzieningen, dan wel via verlengde jeugdhulp. In de gemeente hebben nu 131 jongeren die verlengde hulp.

De wethouder stelde dat de gemeente geen enkele jongere laat vallen doch hij gaf toe dat niet alles perfect loopt. De gemeente wil dan ook gaan werken met ervaringsdeskundigen die ingezet zouden kunnen worden als coach en/of maatje van de betrokken jongeren. Daardoor zou de overstap van jeugdhulp naar zelfstandigheid dan wel andere steun nog soepeler moeten verlopen.

Jongeren in de jeugdhulp die nog 18 moeten worden krijgen nu al brieven en flyers om hen erop voor te bereiden dat zij na hun 18e allerlei zaken zelf moeten gaan regelen. Het gebrek aan woonruimte voor de jongeren is echter een groot probleem, zo erkende de wethouder. Vandaar dat ze vaak bij vrienden, kennissen, familieleden of ouders gaan wonen. Als dat dan niet goed gaat bestaat de kans dat ze op straat terecht komen. Van alle daklozen onder 30 jaar heeft gemiddeld 70 procent een verleden in de jeugdzorg.