Tijd voor een nieuwe bijdrage van Stadsbeheer: ‘De kleine wespenboktor, of kleine wespenbok (Clytus arietis), is een tot 15 millimeter lange kever uit de familie van de boktorren. Zij hebben draadvormige antennen die soms naar achteren staan gericht en het lijkt dan net alsof ze een gewei dragen. De antennen van deze soort zijn korter dan die van de meeste soorten boktorren, hun lichaam heeft een langwerpige vorm en de pootjes zijn erg goed ontwikkeld.

De opvallend geel met zwarte ’tekening’ op de rug doet ons natuurlijk denken aan de wesp, vandaar de naam. Zijn zigzaggende vlucht en onrustig bewegende antennen, versterkt ook nog eens de vergelijking met de wesp.

Het doel van hun uiterlijk en gedrag is het afschrikken van vijanden. Dat heet mimicry: je voordoen als een ander die gevaarlijker is dan jij. Veel vogels en andere rovers laten nu de onschuldige kever met rust omdat de meeste dieren, net als mensen, een hekel hebben aan wespen. De kleine wespenboktor is echter volkomen weerloos en heeft bijvoorbeeld geen angel om zich te verdedigen.

De kleine wespenboktor is in Nederland een algemene soort die u vooral kunt vinden op boomschors en de bladeren van loofbomen. De volwassen kleine wespenboktor leeft voornamelijk van stuifmeel en zijn daarom ook op verschillende bloemen te vinden. Een vrouwtje eet zo af en toe ook een andere insect omdat de eitjes extra voedingsstoffen nodig hebben. De larven leven ongeveer anderhalf jaar, en smikkelen van rottend loofhout, het liefst dat van de beuk. De volwassen kevers leven slechts enkele weken, en zijn voornamelijk van mei tot juli te zien. Deze beauty zat in de Strabolaan in Voorburg’.