Politieke partijen onderscheiden zich van elkaar door meningen en standpunten. Een plek om uit te dragen waar men staat is de gemeenteraad. Alleen niet in Leidschendam-Voorburg. Daar besluit ‘men’ binnenskamers om niet met elkaar te debatteren.

Dus werden inwoners die belangstelling hadden voor het debat over de zogenoemde Kadernota 2024-2027, een stuk met de hoofdlijnen voor de begroting van komend jaar, afgeserveerd met poppenkast.

De fractievoorzitters van de partijen in de gemeenteraad mochten allen, ongestoord, gedurende maximaal zeven minuten hun verhaal afdraaien. Zonder onderbrekingen door andere leden van de raad, zonder nadere vragen, zonder verzoeken om verduidelijking. Braaf voorlezen en dan weer gaan zitten.

In de tweede termijn, nadat B&W op alle eerder gemaakte opmerkingen had mogen reageren – ‘Wethouder, u heeft tien minuten’ – , mochten de fractievoorzitters elkaar plots wél weer in de rede vallen. Maar daar had niemand zin in. Elkaar bevragen op woorden en zinnen die uren eerder waren uitgesproken heeft immers niet zo veel zin.

Het hele circus was bedacht als methode om tot een ‘ordelijk’ debat te komen. Een vergadering die nu eens niet eindeloos uitliep. Zoals zoveel beraden in de gemeenteraad en de commissies van de gemeenteraad.

Normaliter wordt er tussen 19.30 en 23.00 uur vergaderd. Aan de deadline van 23.00 uur houdt men zich vrijwel nooit. Oorzaak: zwakke voorzitters en babbelzieke gemeenteraadsleden.

In een kennelijke poging het geheel dit keer niet uit de hand te laten lopen was bedacht om 16.00 uur te starten. Ook leuk voor werkende belangstellenden. Daarnaast strakke spreektijden en geen interrupties toegestaan. Op vaste momenten schorsingen van afgemeten lengte. Het geheel volgens ‘een programma’.

Wie de auteur van het programma was bleef onduidelijk. In eerste instantie lag het in het presidium op tafel; een beraad van burgemeester, griffier en leden van fracties in de gemeenteraad, de éénmansfracties uitgesloten.

Daar kwam men er niet uit. Dus ging de zaak naar de acht fractievoorzitters. Hun ronde was niet voltallig en men was zwaar verdeeld. Dus weer terug naar het presidium. Daar werd de zaak er door heen gejast, zonder inhoudelijke kennis van het standpunt van de fractieleiders.

En zo voerde de gemeenteraad uiteindelijk een bloedeloos, saai en onwezenlijk ‘debat’ waarbij de burgemeester zelfs nog geïrriteerd raakte omdat ‘het programma’ niet werd aangehouden. Een poging een schorsing er door heen te drukken werd echter door alert ingrijpen van Sabrina van den Heuvel (VVD) voorkomen. Een venijnige blik was haar lot.

Donderdag sloten B&W en gemeenteraad het politieke jaar af met een gezellig samen zijn: een barbecue. De gang van zaken woensdag zal daar ongetwijfeld nog wel aan de orde zijn gekomen. ‘Eens en nooit meer’ was al de conclusie van menig raadslid. Na het praktijkvoorbeeld ‘hoe draai ik de democratie de nek om’ zal dat oordeel er niet milder op zijn geworden.

En dan te bedenken dat de lokale politici de inwoners juist meer bij ‘de politiek’ willen betrekken. Vanwege het slinkende vertrouwen. Zie de opkomst bij de gemeenteraadsverkiezing (net aan 50 procent). Nog een paar van dit soort debatten en er komt niemand meer op bij gemeenteraadsverkiezingen. Wat een treurspel.