Tijdens iedere opgraving worden er wel gevonden, maar tijdens de opgravingen door de werkgroep voorafgaande aan de aanleg van de N14 (Sijtwende) in de periode 1997-2000 waren het er tientallen: grijze of bruine cilindervormige kruiken van steengoed. Die kruiken waren in feite verpakkingsmateriaal. Daarin werd mineraalwater vanuit Duitsland aangevoerd. Dit was vooral in de 19e eeuw een groot artikel; jaarlijks werden enkele miljoenen flessen met mineraalwater verkocht. Dat succes zat hem in de aangenomen heilzame werking van bronwater. Dit was geen vreemde gedachte in een periode waarin veel oppervlaktewater vervuild was en er regelmatig cholera-epidemieën waren.

Op de mineraalwaterkruiken zijn meestal stempels aangebracht, waaruit blijkt van welke bron het water afkomstig is en wie de exploitant van de bron of de verkoper van het product is. Het ronde merk op de afgebeelde fles ‘Apollinaris-Brunnen-M-W’ om een ankervormig symbool verwijst naar de Apollinarisbrunnen in Ahrweiler. Het merk daaronder vermeldt ‘Georg Kreuzberg Ahrweiler Rheinpreussen’ als exploitant. Deze Georg Kreuzberg, een koopman uit Ahrweiler, kreeg in 1852 een vergunning om daar naar minerale bronnen te zoeken en deze te exploiteren.

De kruiken werden meestal niet bij de bron zelf gefabriceerd, maar in het zogenaamde Kannenbäckerland in het Westerwald. Georg Kreuzberg betrok de verpakking van zijn water uit de plaats Baumbach.
De kruiken kregen in het consumptiegebied voor een deel nog een tweede leven. In herbergen werden ze afgevuld met sterke drank. Maar er waren ook distilleerderijen, zoals de firma Bols, die lege mineraalwaterflessen opkochten om ze met hun eigen product te vullen en te voorzien van een papieren etiket, dat over een eventueel gestempeld merk werd geplakt.

Rond 1900 werden de steengoed kruiken vervangen door glazen flessen die lichter waren en dus goedkoper te vervoeren en ook gemakkelijker en beter af te sluiten. (Tekst en foto’s: Wim van Horssen)