Een nieuwe bijdrage van Stadsbeheer: ‘De torenvalk (Falco tinnunculus) komt in heel Europa voor, behalve op IJsland. Het is dan ook een valkje dat zich makkelijk aanpast aan uiteenlopende omstandigheden. Het liefst vestigt hij zich in een open landschap met lage begroeiing, en in de buurt van heel veel muizen want ze voeden zich dan ook voornamelijk met veldmuisjes. ’s Zomers lusten ze ook wel een hagedisje, een kever of een sprinkhaantje, die ze lopend op de grond buitmaken.
Zoals de naam doet vermoeden leven torenvalken óók midden in de stad. Deze stadsbewoners voeden zich voornamelijk met kleine vogels, zoals mussen en vinken. Torenvalken bouwen zelf geen nest en zijn ook niet kieskeurig qua nestplaats. Ze gebruiken vaak oude nesten van kraaien of andere roofvogels, maar broeden evengoed in boomholten, in nissen in hoge gebouwen of in speciaal daarvoor geplaatste nestkasten. Ze leggen meestal 5 tot 7 eieren. Het aantal torenvalken in ons land neemt de laatste jaren gestaag af, maar juist dit jaar zijn er opvallend veel jonge vogels. Volwassen torenvalken blijven doorgaans het hele jaar in de buurt van hun nest. De jonge vogels blijven eerst ook in de buurt van het nest, maar trekken uiteindelijk verder weg, tot een afstand van wel 150 kilometer.
De torenvalk is van grote afstand te herkennen aan zijn karakteristieke manier van jagen. Hij ‘bidt’ voor het eten. Hij hangt daarbij op een plek in de lucht, waarbij hij razendsnel met zijn vleugels slaat, en stuurt en balanceert met de staart. Toch weet hij zijn kop hierbij volledig stil te houden zodat zijn ogen zich kunnen fixeren op een prooi op de grond. De meeste valken vangen hun prooi in de lucht, alleen de torenvalk pakt zijn slachtoffer bijna altijd op de grond. Omdat het bidden veel energie kost, jagen de meeste torenvalken ook wel vanaf een uitkijkpost, bijvoorbeeld een paaltje of een tak. Deze knapperd zat rustig op de uitkijk vanaf zijn vaste plek in de Nieuwe Driemanspolder in Leidschendam’.
