Het meest gevonden artikel bij opgravingen zijn borden. Geen huishouden kan zonder. Veel daarvan zijn van roodbakkend aardewerk. Dit is gemaakt van ijzerhoudende klei, die tijdens het bakken door de toevoeging van zuurstof rood kleurt. Van de 13e tot de 19e eeuw was dit het meest voorkomende bakseltype. De klei hiervoor is in de buurt te vinden en werd gebruikt door pottenbakkerijen in de omgeving, zoals in Delft, Gouda en Leiden. Behalve borden werden er onder andere kookpotten, voorraadpotten, kannen, kommen en vuurtesten van gemaakt. Dus vooral aardewerk voor het dagelijks gebruik.

Omdat het roodbakkende aardewerk poreus is, werd het voor eet- en kookgerei geglazuurd. Aangezien loodglazuur aanvankelijk duur was, werd van veel artikelen alleen de binnenkant, die met het voedsel of drank in aanraking kwam, geglazuurd. Pas later werden ze helemaal in een glazuurbad ondergedompeld.

Ongeveer de helft van de roodbakkende bordscherven die door de archeologische werkgroep zijn opgegraven, is aan de binnenzijde versierd. Dat gebeurde meestal met slib, een dunne kleipap, die een witte of gele decoratie geeft. Algemeen voorkomend zijn concentrische cirkels. Ook zijn er veel met streepjes, golfjes en krullen. Soms is er in het midden nog een figuratieve afbeelding, zoals de vogel op de twee borden die door de werkgroep tussen 1987 en 1990 zijn opgegraven op de binnenplaats achter de Schoolstraat.

Veel van die gedecoreerde, roodbakkende borden werden tussen 1700 en 1900 vervaardigd in het gebied van de Nederrijn, maar ze werden ook in Brabant en Friesland gemaakt. (Tekst en foto: Wim van Horssen)