Omstreeks het jaar 1610 werd voor het eerst een kleine hoeveelheid thee naar Nederland gebracht. Dat was hier iets heel bijzonders, terwijl in China al meer dan duizend jaar thee werd gedronken. Thee werd in het begin dan ook alleen als medicijn gebruikt en verkocht bij de apotheek.

In de tweede helft van de 17e eeuw kwam thee ook als genotsmiddel in zwang bij de elite en begon de Verenigde Oostindische Compagnie (VOC) grotere hoeveelheden thee naar Nederland te verschepen. Pas in de 18e eeuw werd het theedrinken in Nederland echt gemeengoed.

Omdat thee, evenals andere nieuwe dranken als koffie en chocolade, eerst heel kostbaar was, werd ze slechts in kleine hoeveelheden geconsumeerd. Daarvoor was een speciaal servies nodig, bestaande uit kleine kopjes en kommetjes. Dit servies werd vanuit China en Japan meegeleverd met de thee. Het was gemaakt van porselein.

Porselein wordt vervaardigd uit een speciale soort klei (kaolien) en met een speciale glazuur (veldspaatglazuur) bewerkt. Deze keramiek wordt bij een zeer hoge temperatuur gebakken, waardoor de kleikorrels versmelten (sinteren) en er een zeer hard, glasachtig product ontstaat.

Tot het eerste kwart van de 18e eeuw was serviesgoed van Aziatisch porselein een luxe artikel, dat in China en Japan speciaal voor de Westerse markt werd gemaakt. Daarna werd het goedkoper en kwam het ook in eenvoudige huishoudens voor. Daarom worden er bij alle opgravingen wel stukken van gevonden, zoals het afgebeelde porseleinen kopje, dat gevonden is bij de opgraving in 2000/2001 in en bij een boerderij aan de Noortheylaan. Het heeft aan de buitenkant een viermaal herhaalde afbeelding van twee Chinese vrouwen aan weerszijden van een bloemstruik. Aan de binnenkant is binnen twee concentrische cirkels een Chinese vrouw afbeeld zittend op een terras met een bloem in haar handen en een struik op de achtergrond. Een plezierige omgeving om een kopje thee te drinken. (Tekst: Wim van Horssen en foto’s: Joanneke van den Engel-Hees)