De Vereniging Erfgoed Leidschendam en de Stichting Vrienden van de Dorpskerk organiseerden een lezing over De Blauwe Tram. Deze tram reed tussen 1924 en 1961 door Leidschendam en Voorburg. Veel van de inwoners koesteren tot op de dag van vandaag nog warme herinneringen aan deze tram.

In de lezing, die met oude foto’s en filmfragmenten werd vergezeld, werden de bezoekers meegenomen in de geschiedenis van de tram. De lezing begon met een beknopte terugblik op de stoomtram, die al vanaf 1865 door Veur en Voorburg reed. Vanaf 1924 werd deze stoomtram vervangen door de elektrische Blauwe Tram.

Deze tram reed over een ander traject dan de stoomtram. Het aanleggen van dit nieuwe tracé betekende dat veel grondeigenaren een deel van hun grond moesten afstaan. Vele deden dit ‘om niet’ maar anderen poogde hun land als eigenaar te behouden. Maar uiteindelijk werd iedere grondeigenaar toch onteigend.

Uit de vertoonde films bleek dat de drukte op de openbare weg vanaf 1924 tot in de jaren 50 fors toenam. De tram werd in bijvoorbeeld de Parkweg steeds lastiger in te passen. Uiteindelijk reed op donderdagavond 9 november 1961 de Blauwe tram zijn laatste rit.

Nadien werden de tramstellen verbrand en gesloopt bij Allemansgeest in Voorschoten. Voordat de definitieve sloop van de rijtuigen plaatsvond, waren er een aantal mensen die door een samenloop van omstandigheden het geluk hadden om diverse gebruiksvoorwerpen van de Blauwe Tram te bemachtig. Dit leidde uiteindelijk tot de oprichting van de Stichting Historisch Genootschap De Blauwe Tram. Het genootschap heeft met haar omvangrijke collectie bijgedragen aan de vorming van een uniek stukje historisch erfgoed.

Op 25 januari 2024 is het precies honderd jaar geleden, dat de toenmalige burgemeester Keyzer van Veur bij de halte Damlaan de Blauwe Tram voor het eerst aanschouwde en met diverse genodigde instapte voor het maken van een allereerste rit. De lezing bracht in de bijna volle kerk bij vele nostalgische herinneringen naar boven; een duidelijke bevestiging dat de Blauwe Tram in de harten van velen nog altijd voortleeft.