Op dinsdag 28 november organiseerde de gemeente ten behoeve van gemeenteraadsleden een bijeenkomst over veiligheid. Een onderwerp dat elke inwoner aangaat.

Helaas was de uitzending van de bijeenkomst via internet nauwelijks te volgen vanwege een permanent bijgeluid. Het voorstelrondje van degenen die spraken ging ook de mist in aangezien er geen microfoon werd gebruikt.

Dus de volgende dag de griffie van de gemeenteraad gebeld. Nee, de naam van degene die namens de brandweer sprak wist men niet. Ja, er was een griffier aanwezig geweest maar ook die had de informatie niet. Er werd contact opgenomen met de ambtenaren van de Raadhuis. Die moesten het toch zeker weten. ‘Zij zullen zorgen voor een reactie’, zo luidde de optimistische mededeling.

Nu, twee weken later nog steeds geen enkele reactie zijdens de gemeente. Van de betrokken afdeling noch de griffie. Geweldige ‘dienstverlening’.

Waarom wordt de vergadering dan überhaupt nog uitgezonden? Als de vergadering alleen voor de happy few bedoeld is heb je inderdaad geen goed geluid nodig via internet. En kan de microfoon ook uit blijven. Men zit toch allemaal op gehoorafstand in dezelfde ruimte.

Stop dan ook meteen met de pretentie dat je de burger bij het beleid wilt betrekken. Want dat wil je, zoals bovenstaande duidelijk maakt, feitelijk helemaal niet. Anders zou de ‘bediening’ van diezelfde burger wel anders zijn.

Hoe het wel kan bewijst de Veiligheidsregio Haaglanden waar de brandweer onder valt. De dame die de telefoon opneemt zoekt met zo lang totdat ze een collega heeft gevonden die er iets van af kan weten. Die dame belooft dat ze betrokkene zal opsporen. Een dag later gaat de telefoon: ‘U spreekt met … U was op zoek naar mij, begreep ik’.