Vandaag een nieuwe bijdrage van Stadsbeheer: ‘De beukengalmug (Mikiola fagi) is een muggensoort uit de familie van de galmuggen. Deze soort leeft in grote delen van Europa in het groeigebied van de beuk. De muggen worden 4 tot 5 mm lang en zijn bruinzwart van kleur. Het achterlijf van de mannetjes is geelbruin en dat van de vrouwtjes is roodachtig.
Veel opvallender dan de muggen zelf zijn de citroenvormige, 3–12 mm lange, hardwandige gallen waarin de volgroeide, 4 mm lange, witte larven leven. Jonge larven zijn alleen met een vergrootglas te zien. De gallen zijn aanvankelijk bleekgroen, maar worden later geelachtig of opvallend rood. De gallen worden vaak gevonden in groepen dicht bij elkaar op de bovenkant van beukenbladeren. De randen van beukenbossen genieten de voorkeur als leefgebied.
De volwassen beukengalmuggen komen eind maart uit en vliegen tussen maart en mei. De vrouwtjes leggen eitjes op de jongste beukenbladeren. Elk vrouwtje legt 200 tot 300 rode eieren, ongeveer 0,3 mm groot. De jonge larven zorgen ervoor dat het beukenblad een gal vormt door chemische stoffen af te scheiden. Wanneer de gal zich vormt, vormt zich eerst een muur rond de larve, die zich vervolgens sluit. In oktober laten de gallen zich vallen op de grond en overwinteren daar in het grondstrooisel. Begin maart verpoppen de larven zich uiteindelijk en komen ze na 2 tot 3 weken uit als volwassen muggen. De beukengalmug veroorzaakt geen zichtbare schadelijke effecten aan de boom.
Dit beukenblad met de gallen van de beukengalmug vonden we in park Arentsburg in Voorburg’.
