De provincie gaat jaarlijks bepalen waar de eigen inspecteurs voor wegen en vaarwegen aandacht aan dienen te besteden. Dat is nodig vanwege de beperkte capaciteit aan inspecteurs, het toenemende aantal overtredingen en achterstanden die bij het toezicht op vaarwegen zijn ontstaan. Dat blijkt uit de Nalevingsstrategie infrastructuur 2024-2027 die Gedeputeerde Staten hebben opgesteld. Het gaat om 550 kilometer weg en 140 kilometer vaarweg.
‘Naarmate de (vaar)weginspecteurs meer alert zijn op overtredingen, worden er ook meer zaken geconstateerd. Daarnaast neemt het aantal meldingen van overlast en gevaarlijke situaties toe. Met name op de vaarweg is het spanningsveld tussen de verschillende vaarweggebruikers toegenomen. Langs diverse vaarwegen zijn de laatste jaren grote woonwijken gerealiseerd, wat tot gevolg heeft dat het recreatief gebruik van deze wateren is aanzienlijk is toegenomen’, staat in het stuk.
‘Er zijn weg- en vaarwegtrajecten waar, als gevolg van gebrekkig toezicht in het verleden, onvoldoende zicht is op de legale en illegale situaties. Dit probleem speelt met name op een aantal vaarwegen. Het is van belang om deze achterstanden in de handhaving in te lopen, maar dat is lastig omdat dergelijke trajecten veel tijd kosten. Daarnaast wordt het op orde krijgen en houden bemoeilijkt door de hoeveelheid eigendomswisselingen van aangrenzende percelen (koop/verkoop en de realisatie van nieuwbouw). Het uitgangspunt is dat er in ieder geval geen nieuwe illegale situaties bij komen en dat handhavingsachterstanden (gefaseerd) worden weggewerkt’.
De strategie gaat uit van vier stappen:
= preventie (het voorkomen van overtredingen door zichtbaar aanwezig te zijn en door communicatie bewustwording te vergroten),
= toezicht (regulier door aanwezig te zijn, gericht met speciale acties en aanpak hotspots),
= handhaving (van waarschuwen tot het opleggen van bestuursrechtelijke- en strafrechtelijke sancties),
= gedogen (bijvoorbeeld iets legaliseren door het alsnog afgeven van een vergunning).
‘Handhaving bij geconstateerde overtredingen is noodzakelijk, maar de handhavingscapaciteit kent haar grenzen. En niet alles kan tegelijk. Er moeten keuzes gemaakt worden. Het stellen van prioriteiten kan echter niet betekenen dat bepaalde overtredingen stelselmatig genegeerd worden of er geen gevolg wordt gegeven aan ingediende handhavingsverzoeken’.
Het reguliere toezicht bestaat uit het 3 keer per week inspecteren van alle provinciale wegen en het 1 keer per week inspecteren van alle vaarwegen. In de periode april-september wordt op de vaarwegen bovendien minstens één snelle motorboot ingezet voor controle op de recreatievaart. ‘Met name op de vaarwegen komt het vaak voor dat recreatieve verkeersdeelnemers geen weet hebben van de geldende regels op het water’, staat in de strategie te lezen.
