Wethouder Philip van Veller ‘worstelt’ met de vraag hoe de gemeente het bereik van regelingen voor inwoners met een minimum inkomen kan vergroten. Daarbij erkent de bestuurder dat er nu regelingen zijn waarvan weinig gebruik wordt gemaakt en waar dus ‘kennelijk’ geen behoefte aan is.

Van Veller deed zijn uitspraken in een beraad met een commissie uit de gemeenteraad over het nieuwe minimabeleid waar hij aan werkt. De wethouder gaf aan zich te willen richten op regelingen waarvan wel gebruik van wordt gemaakt en die ook blijken te helpen. Hij liet blijken te willen stoppen met sommige regelingen en/of overlappingen van regelingen te willen opheffen door er één regeling van te maken.

De wethouder meldde dat de gemeente een groot deel van de betroffen groep inwoners bereikt en kent. Hij sloot echter niet uit dat er ook een groep is die zich verschuilt. Om hen te bereiken moet gewerkt worden met gerichte communicatie. Tegelijk wees Van Veller erop dat de overheid (dus ook de gemeente) veelal niet als vriend wordt gezien. Dus zullen de betrokkenen bereikt moeten worden door sleutelfiguren binnen de groep, door mensen die naast hen staan dan wel via instanties als het sociaal servicepunt en Woej.

Van Veller stelde dat hij ‘een soort van begrenzing’ moet zien te vinden, een focus. Daarbij is maatwerk geboden voor de meest kwetsbaren terwijl er bij anderen een bredere aanpak kan worden toegepast. De wethouder repte daarbij ook over een sociale basis bestaande uit drie onderdelen: individuele hulp, hulp via de maatschappelijke kracht binnen de samenleving, hulp via instanties die van de gemeente subsidie ontvangen.