Afgelopen weekend was ik in Milaan. Prachtig weer en een ontspannen sfeer. Het was er druk. Aangenaam druk met mensen die de vele locaties van de fameuze Milan Design Week kwamen bezoeken. Vlakbij de Dom van Milaan waren Nederlandse ontwerpers onder de noemer ‘Masterly, The Dutch in Milano’ neergestreken in een prachtig ‘palazzo’ van vier verdiepingen.. Variërend van pas afgestudeerde houtbewerkers/meubelmakers, nieuw Delfts blauw, ontwerpen met hergebruik van materialen en nog veel en veel meer.

Het automerk Kia had in een museum tentoonstellingsruimte afgehuurd. Daar was geen auto te zien. Wel bijzondere installaties met lichteffecten waarin een mooi gestroomlijnd lijnenspel naar voren kwam. Het exclusieve Franse modehuis Hermès presenteerde zich in een grote loods waar allerlei fraaie stenenpatronen waren uitgelegd en een aantal van hun stijlvolle ontwerpen voor kleding en gebruiksvoorwerpen werden getoond. Het modehuis Zegna ging in hun hoofdkantoor terug naar de natuur met aandacht voor een bosrijk gebied in Piemonte waar Ermenegildo Zegna in 1910 de basis voor het bedrijf legde.

Er deed ook een organisatie die daklozen helpt mee. Zij presenteerden een bestelbus die was omgebouwd tot kapsalon met daarin een toilet en doucheruimte om daarmee daklozen op locatie te kunnen bereiken. Het design daarvan had moeiteloos in een woonmagazine kunnen staan. Ik rijd overigens geen KIA, heb geen Hermès stropdas, heb geen Zegna-kostuum en ben evenmin dakloos.

Het voorgaande omvat slechts een paar voorbeelden waarin het belang van creativiteit tot uitdrukking komt. Creativiteit die bedrijven en organisaties nodig hebben voor hun continuïteit.

Terug in Leidschendam-Voorburg lees ik de noodkreet van de theaters dat hun continuïteit in gevaar komt. Ook lees ik een koersbrief voor de nieuwe cultuurvisie, waarin cultuur dichterbij wijken en buurten moet worden gebracht. Daarvoor is alleen geen extra geld beschikbaar. Als dat ‘dichterbij brengen’ moet worden gedaan door organisaties die nu al nauwelijks de touwtjes aan elkaar kunnen knopen, dat is de nieuwe cultuurvisie gedoemd te mislukken. Dat zou bijzonder jammer zijn voor de inspanningen van de wethouder die zich juist sterk maakt voor cultuur.

Er is wel geld voor een cultuurmakelaar. Dat is een functie die snel € 75.000 zo niet meer kost. Maar wat moet je als cultuurmakelaar doen als het huidige cultuurveld financieel al klem zit? Na een jaar constateren dat er in Voorburg-Noord of de Prinsenhof een vrijwilliger een cursus macrameeën heeft gegeven of Kreatief met Kurk is geweest?

Cultuur en creatieve vorming moeten geen sluitpost op de begroting zijn. Zij zijn de basis voor ontwikkeling en innovatie. De Design Week in Milaan laat in een veel groter perspectief zien hoe kleine en grote organisaties en bedrijven daarop drijven.

Moet je als gemeenteraad er trots op zijn dat onze gemeente per inwoner slechts een paar tientjes aan cultuur uitgeeft en daarmee ergens onderaan de ranglijst van gemeenten bungelt? Of zou de gemeenteraad zich eens moeten afvragen wat daarvan het effect is en welke mogelijkheden onze inwoners nu en in de toekomst met verkeerde zuinigheid worden ontzegd?

Ik heb begrepen dat het weer in Leidschendam-Voorburg afgelopen weekend somber en regenachtig was. In maart 2026 zijn er weer gemeenteraadsverkiezingen.

(Frank Rozenberg)