‘Er is een zorgwekkende tendens in de wereld. Een schrikbeeld voor iedere democraat.
Waar gaat het om? Steeds meer bestuurders hebben honger naar macht en doen er, gesteund door kapitaalkrachtige ondernemingen, alles aan om op meer of minder openlijke manier de democratische rechten van burgers te beperken.
Het bestuur van Leidschendam-Voorburg, dat graag vooroploopt bij het volgen van maatschappelijk schadelijke, megalomane trends doet daar natuurlijk aan mee. De inwoners hebben zich maar te schikken, het gaat niet om hen.
Die kapitaalkrachtige ondernemingen willen natuurlijk wat terugzien voor hun steun. Bijvoorbeeld de, hoewel in strijd met de wet, bevoegdheid om zienswijzen van inwoners te beoordelen, vergunningen en/of opdrachten. De Julianabaan is waarschijnlijk de volgende bron van ellende. Immers, plannen en begrotingen van dit gemeentebestuur pakken structureel ten nadele van de inwoners uit. Zowel financieel als in het dagelijks leven.
Het leven van duizenden inwoners van onze gemeente is door het handelen van dit gemeentebestuur aanzienlijk slechter geworden. Heeft het gemeentebestuur daar ooit serieus over nagedacht? Waarom zijn er nooit excuses aangeboden aan de getroffen inwoners van de gemeente?
Het is duidelijk dat noch het gemeentebestuur, noch de gemeenteraad enig benul van hun taken heeft. De wet heeft voor het bestuur nauwelijks of geen betekenis. Men richt zich met oogkleppen op, op de projectontwikkelaars. Heeft men daar persoonlijk baat bij?
Om te tonen waar het gemeentebestuur voor staat, een paar citaten uit de tendentieuze nieuwjaarstoespraak van de burgemeester met kort commentaar:
,,Als het eenvoudig was, was de gemeente niet nodig. Een klein beetje overdreven misschien, maar het punt is denk ik helder.” Onjuist, de noodzaak van een gemeentebestuur staat los van de complexiteit van de onderwerpen. Zo’n standpunt kán niet helder zijn.
,,Een van de beroemdere Voorburgers, de filosoof Spinoza, verwoordt het als volgt” Met dt? Echt waar? Spinoza overleed in 1677, het gebruik van de tegenwoordige tijd geeft het niveau van de toespraak weer.
,,Wereldwijd staan democratische waarden onder druk. Onafhankelijke rechtspraak, onafhankelijke journalistiek & wetenschap. Het is kwetsbaar.’’ (Het? Wat eigenlijk?)
,,Democratie moeten we met respect behandelen. En dat geldt des te meer voor de mensen die de democratie vlees en botten geven – bestuurders, raadsleden, maar ook rechters, bezwaarschriftencommissies, ombudsmannen.” Een schandalige opmerking die de minachting voor ons inwoners onderstreept. Respect geldt voor iedereen. Wat betekent democratie ook alweer burgemeester? Ontzag voor de door u genoemde groepen? Omdat ook u kennelijk niet weet wat democratie betekent, staat die in onze gemeente juist zo onder druk.
,,Het moet echt klaar zijn met het uitschelden en lastigvallen van collega’s.” Uitschelden is te allen tijde uit den boze. Maar het is duidelijk hoe zeer de burgemeester de inwoners minacht. Die mogen kennelijk wél lastiggevallen worden.
,,Komend jaar gaan we de aanpak bij het aantreffen van explosieven een stuk strenger maken. Dat je bewust zulke risico’s neemt, dat is onverteerbaar.” Terecht, maar de risico’s die het ons minachtende gemeentebestuur met onze belangen neemt, zijn even onverteerbaar.
,,Vorig jaar zijn er vanuit dit huis, en vanuit Swaensteyn, mooie dingen gedaan. Belangrijke besluiten genomen, belangrijke besluiten uitgevoerd.” Mooie dingen gedaan? Belangrijke besluiten genomen? Ja, voor projectontwikkelaars, niet voor de inwoners.
,,Ik nodig u dan ook van harte uit om het te volgen, in de gaten te houden, mee te doen, en waar nodig ons bij de les te houden.” Zoals alles dat met oprechte belangstelling voor de belangen van de inwoners te maken heeft, alleen voor de bühne. Maar wél een vast niet bedoelde uitnodiging aan ons allen om de bestuurders nóg scherper met hun fouten te confronteren.
Er is een zorgwekkende tendens in de wereld. De democratie staat onder druk. Het bestuur van Leidschendam-Voorburg toont aan die tendens te willen versterken. De nieuwjaarstoespraak van de burgemeester was duidelijk: kleine geesten die met de grote politiek willen meedoen.
Nergens zelfreflectie, nergens heeft men zelfs maar geprobeerd zich in te leven in de ellende die men over ons uitstortte, nergens oprechte belangstelling voor de inwoners en dus (!) nergens échte excuses voor al hetgeen ons is aangedaan. Wat is dat? Volstrekte gewetenloosheid, volstrekte incompetentie, allebei? Gemeentebestuurders, gemeentebestuur, u moet zich individueel en collectief diep, diép schamen.
Zou alle ellende echt pas na de verkiezingen stoppen?’
(Carlo Wagenmans)