Een na de gemeenteraadsverkiezing van maart 2026 aantredende nieuwe coalitie krijgt er in elk geval één hoofdpijndossier bij: de bouw van 222 grondgebonden woningen in natuur- en recreatiegebied Vlietland.

Zo veel is duidelijk nu verantwoordelijk wethouder Bianca Bremer (GBLV) de gemeenteraad heeft bericht dat zij het ontwerp-bestemmingsplan waarmee die bouw mogelijk zou worden, niet indient bij diezelfde raad.

Als reden noemt de bestuurder het feit dat de Omgevingsdienst Haaglanden de ontwikkelaar DLR een natuurvergunning voor de werkzaamheden weigert vanwege de aanwezigheid van de beschermde boommarter in Vlietland.

Zonder die vergunning is het volgens Bianca Bremer ‘niet passend’ het ontwerp-bestemmingsplan toch bij de gemeenteraad in te dienen. Bovendien mag de raad volgens de Raad van State het plan niet vaststellen als al duidelijk is dat de noodzakelijke natuurvergunning er niet is, en het plan dus niet uitgevoerd kan worden.

‘Ja, natuurlijk. Logisch’, zou een reactie kunnen zijn. Van de andere kant toonde de wethouder zich tot nu toe een fel voorstandster van de bouw waarbij ferme statements tegenstanders moesten afschrikken.

Zo beweerde ze eerder dat de gemeenteraad de bouw niet mocht tegen houden omdat anders de provincie (eigenaar van Vlietland) zou ingrijpen. Het leverde haar een publieke terechtwijzing op van de toenmalig commissaris der koning, Jaap Smit.

Tevens stelde de wethouder dat het juridisch niet mogelijk was voor de gemeenteraad om de bouw tegen te houden. Dat argument werd ontkracht door mr. T. Lam die als onafhankelijk jurist de gemeenteraad van advies diende in deze. Er waren volgens hem wel degelijk mogelijkheden voor de raad.

Toen er een alternatief bouwplan op tafel kwam, bedacht voor ChristenUnie (zet de woningen in Stompwijk neer en spaar Vlietland) verschool de wethouder zich achter een ongenuanceerd ‘nee’ van DLR en Vlietland-pachter RCV. Ze weigerde een onderzoek naar de uitvoerbaarheid van het alternatief. Dat moest de provincie maar gaan doen; dat was tenslotte de instantie die de komst van de recreatiewoningen ooit bedacht en in beleidsplannen neerlegde.

Het klopt dat de bouwplannen al uit de jaren 90 stammen. En dat er sinds 2005 een (gemeentelijk!) bestemmingsplan ligt waarin die bouw staat, deels als hoogbouw. Maar dat waren andere tijden en andere ontwikkelaars. De plannen passen niet meer in het hedendaagse denken over zaken als natuur, milieu, recreatie. Dat weten ook alle betrokkenen. Op DLR en RCV na wellicht. Daar wordt alleen aan geld gedacht.

Het ontwerp-bestemmingsplan met de grondgebonden recreatiewoningen stamt uit 2022. Er kwamen bijna 50 zienswijzen (bezwaarschriften) op binnen. Ook van de provincie. Formeel zijn die allemaal nog steeds ‘in behandeling’ bij de gemeente.

De maatschappelijke (een petitie met 17.500 handtekeningen) en politieke weerstand is sindsdien alleen maar toegenomen. Binnen de gemeenteraad en provinciale staten lijken meerderheden tegen. Maar ja, wat dan te doen met het bestemmingsplan uit 2005. Hoogbouw wil ook niemand. En dat plan frustreren levert schadeclaims op van DLR/RCV. Claims met twee cijfers, in miljoenen gerekend. Wie kan/wil/moet dat betalen?

Die kopzorgen zijn nu, vooralsnog, voorbij. Bianca Bremer legt de bal nu op de helft van DLR. Daar moet men nu gaan uitmaken wat te doen na de ODH-weigering. Men kan in beroep gaan. Of ervoor kiezen tegemoet te komen aan de bezwaren van ODH door de plannen aan te passen, of de woningen toch maar ergens anders te bouwen. Het plan helemaal dumpen kan ook altijd nog.

Bij DLR spreekt men over ‘een grondig analyse’ en het op basis daarvan uitwerken van scenario’s’. De bouwplannen dumpen wil men (nog) niet. Wel wordt gerept over het ‘optimaliseren’ ervan.

Het zal Bianca Bremer een worst wezen. Ze is van een groot politiek probleem met een potentiële kras op haar blazoen, af. Niet door eigen daadkracht doch met behulp van derden: ODH, Raad van State en DLR.

Nu zou de ontwikkelaar via een snelle beroepsprocedure alsnog zijn gelijk kunnen halen waarmee de wethouder het ontwerp-bestemmingsplan dus alsnog bij de gemeenteraad kan indienen. Alleen biedt dat ook geen soelaas.

De gemeenteraad gaat dit najaar, want daar hebben we het dan over, geen besluiten nemen over zo’n heikel onderwerp. Zeker niet met de gemeenteraadsverkiezing van maart 2026 voor de boeg. Daar komt nog bij dat men vanaf Kerstmis juist vanwege die stembusgang toch al niets meer doet.

Het wordt nu alleen wel heel interessant wat alle partijen in hun verkiezingsprogramma’s over de bebouwing van Vlietland opnemen. En, wellicht nóg belangrijker, wat er straks in een coalitieakkoord over wordt opgeschreven. In 2022 geen letter. Maar daar komen de dames en heren politici nu niet meer mee weg.