Buurman was gevallen, dat verhaal heb ik beschreven. Was geplaatst op Vlietnieuws ( https://vlietnieuws.nl/2025/02/24/u-zegt-het-maar-welles-nietes-gemeente-en-kafka/ ) en in Het Krantje.

De gemeente reageerde niet.

Ik belde naar de klachtenfunctionaris. Tweemaal liet ik een belverzoek achter.

Na 3 dagen mailde ik de man waar een reactie bleef. Hij belde de volgende dag terug: ‘u staat op mijn lijstje’. Fijn als ik op een lijstje sta, laat u me dat dan weten, ik kan dat namelijk niet ruiken.

‘Geeft u me wat tijd, dan ga ik met de ambtenaren overleggen. Wat was de naam van de ambtenaar die u aan de telefoon had over het struikelgeval?’ De naam van de uitvoerende ambtenaar leek me niet van belang daar dit een communicatiekwestie en houding van diverse afdelingen zijn.

De volgende dag belde hij weer. Had overlegd met ambtenaren….en zei eerst dat buurman wél had moeten uitkijken (……). Vervolgens vroeg hij of wij er geen zaak van gingen maken. Nee, dat waren we niet van plan omdat dat erg veel moeite zou zijn en erg veel gedoe zou opleveren (…..)

Nu, dan wilde hij wel uit coulance buurman een bedrag geven voor een nieuwe broek. ‘€100?’ Verbijsterd ging ik mee in de onderhandeling en we kwamen uit op €150. Of ik maar een kopie van zijn bankpasje wilde sturen aan info@lv.nl Een bankrekeningnummer en naam zijn toch voldoende om een bedrag over te boeken?

‘U gaat nu geen verdere stappen ondernemen?’, aldus de klachtenfunctionaris van onze gemeente. Nog verbijsterder vroeg ik wat hij bedoelde. Daar kwam geen coherent antwoord op. Ik had echter wel sterk de indruk dat dit naar chantage leek te rieken.

Aan buurman vertelde ik het vervolg van de klacht. ‘Krijg ik nog een excuusbrief?’ vroeg hij terecht.

Dit ongelooflijke waargebeurde verhaal wil ik andere inwoners van onze mooie gemeente niet onthouden.

(Philippine Hohage, buurvrouw en inwoner)